#Leonie is een vrouw van tegen de veertig, ze zou je buurvrouw kunnen zijn. Ze is net gescheiden en verhuisd naar haar eigen appartementje, waar ze een nieuw leven opbouwt, samen met haar drie kinderen waarover ze het co-ouderschap deelt met haar ex-man. Je kunt het verhaal vanaf deel 1 lezen via deze link.
Wat aan dit deel vooraf ging, lees je via de link hieronder.
En dan komt het moment dat de scholen hun deuren voor een week of zes sluiten. Knutselwerkjes worden mee naar huis gegeven, de tot-na-de-zomervakantie-high-tea in de klas is afgewerkt, boeken zijn ingeleverd, rapporten zijn opgehaald. Rust. Nou ja, rust… dan begint het geplan eigenlijk pas goed, want Leonie heeft geen zes weken vrij en ze werkt nu meer dan eerst. Martijn en Julia kunnen wel alleen thuis blijven als Leonie aan het werk is, maar Ismay nog net niet. Bovendien is het meestal geen goed idee om ze met zijn drieën thuis te laten zonder toezicht. Leonie durft dat in ieder geval nog niet aan. Gelukkig kan Leonie terugvallen op haar familie. Haar ouders, Dagmar en ook Demi hebben zich aangeboden om hier en daar wat op de kinderen te passen, bij Leonie in huis in principe, maar Demi neemt op een dag haar neefje en nichtje mee naar de dierentuin. Julia zit net in een leeftijd dat ze zich daar te groot voor voelt, dus die heeft die dag het rijk alleen.
Ook Mandy wordt weer gesignaleerd in haar appartement. “Ik heb haar gezien hoor, ze is er nu”, roept Julia bij de deur als ze thuiskomt nadat ze bij een vriendin is geweest. “Wie?” roept Leonie terug vanuit de badkamer waar ze net de was aan het opvouwen is. “Die stewardess”, zegt Julia, nu een stuk dichterbij. Daarna steekt ze haar hoofd om de hoek van de badkamer. Leonie barst in lachen uit. “Heb je al gevraagd of je een keer gratis mee mag?” lacht ze. “Nee natuurlijk niet! Ik zie haar nu voor het eerst! Wat denk jij?” Quasi beledigd vertrekt Julia weer. Leonie staat nog na te grinniken als de deurbel gaat. Ze loopt de gang op, maar Julia is haar voor. Ze kan echter geen woord uitbrengen als Mandy voor de deur blijkt te staan. “Dochter van jou?” vraagt Mandy terwijl ze naar Julia wijst. “Nee, dat is het zwerfkind dat hier weleens rondhangt” lacht Leonie. “Mijn dochter Julia, ze heeft gehoord dat je stewardess bent”. Julia kijkt bozig en hoopt maar dat haar moeder niet begint over gratis vliegreisjes. “Wil je ook stewardess worden?” vraagt Mandy. Julia schudt haar hoofd. “Nee, dat niet, denk ik. Waar ben je allemaal al geweest?” vraagt ze er direct achteraan. Mandy noemt wat tropische verre oorden op waar Julia direct van onder de indruk is. “Koffie?” vraagt Leonie ondertussen. “Graag!” zegt Mandy en het drietal verplaatst zich naar de woonkamer.
