#Leonie is een vrouw van tegen de veertig, ze zou je buurvrouw kunnen zijn. Ze bouwt na haar scheiding een nieuw leven op met haar drie kinderen. Haar ouders wonen vlakbij en haar zus verwacht haar tweede kind. Haar vriendin Ilse heeft relatieproblemen en met haar buurvrouw Mandy heeft ze eetafspraken van het goede soort: Mandy kookt!
Leonie lag languit op de bank, ouderwets te bellen met Ilse. Tegenwoordig ging veel via appjes, maar er ging toch weinig boven lekker lang aan de telefoon hangen met een vriendin. En ze had Ilse al veel te lang niet gesproken. Ze hadden nieuwtjes uitgewisseld over hun werk en de kinderen en toen had Leonie gevraagd naar Vincent. Ilse klonk meteen wat somberder, maar had een redelijk positief verhaal opgehangen. Leonie kon ook niet uitsluiten dat er oortjes aan het meeluisteren waren. Echt goed ging het kennelijk nog niet tussen die twee, hoorde Leonie tussen de regels door.
Voor ze het wist zat ze even later uitgebreid verslag te doen van haar ontmoeting met Frank in de supermarkt en over de kerstboompjes in de kringloopwinkel. Ze klonk veel te enthousiast, of was dat het contrast met hoe Ilse het over haar man had? Leonie had het warm en bleef maar doorratelen, ze hoorde het zelf maar ze kon niet stoppen. “Ho! Stop!” klonk het aan de andere kant van de hoorn. Leonie stopte met praten. Ilse begon te lachen. “Leonie, ben jij verliefd?” Leonie zat te hakkelen, maar liep helemaal vast. “Nee joh, het is gewoon een aardige man, dan ben ik toch niet meteen verliefd?” zei ze quasi-bozig. “Dat hoeft niet meteen nee, maar als ik jou zo hoor gebeurt het bij jou wel!” Ilse lachte. “Nee, dat is niet zo. Joh, ik heb daar helemaal geen zin in! Ik ben trouwens in de leer bij mijn buurvrouw, die is haar hele leven al single en ik was van plan daar een voorbeeld aan te nemen”, zei Leonie. Ilse schaterde aan de andere kant van de lijn. “Nou, dan zou ik maar uit de buurt van de kringloopwinkel blijven en bij een andere supermarkt boodschappen gaan doen, want volgens mij heeft het lot hele andere dingen voor jou in petto. In ieder geval geen lang onbezorgd leven als single!” Leonie was even stil. “Weet je eigenlijk waar hij woont?” vroeg Ilse. “Nee”, zei Leonie “maar hier in de buurt dan waarschijnlijk. Of hij deed toevallig boodschappen toen hij bij de kringloop klaar was”. “Weet je wat je moet doen?” zei Ilse samenzweerderig. “Weet je nog wat we vroeger deden? Je moet gewoon een keer tegen sluitingstijd bij de kringloopwinkel posten en dan achter hem aan rijden als hij naar huis gaat, dan weet je het meteen!” “Nee, dat valt helemaal niet op hoor!” zei Leonie, maar ze kreeg wel meteen visioenen van zichzelf met een opplaksnor achter een boom.
“Trouwens, misschien is hij wel getrouwd gewoon hoor, ik weet niks van hem”, zei Leonie. “Ow, ik ga een keer naar de kringloopwinkel en dan ga ik een praatje met hem maken”, zei Ilse, die was nu helemaal op dreef. “Het lukt me vast om erachter te komen of hij single is. Ja, dat ga ik doen!” “Als je het maar uit je hersens laat!” zei Leonie, maar ze had er een hard hoofd in. Ze had gewoon haar mond moeten houden.
