#Leonie is een vrouw van tegen de veertig, ze zou je buurvrouw kunnen zijn. Ze is net gescheiden en verhuisd naar haar eigen appartementje, waar ze een nieuw leven opbouwt, samen met haar drie kinderen waarover ze het co-ouderschap deelt met haar ex-man.
Wat aan dit deel vooraf ging, lees je via de link hieronder.
En toen brak het harde leven weer aan. Niks de badkamer voor zichzelf alleen als ze naar haar werk moest, terwijl de kinderen nog lagen te luieren in hun bed. Nu was iedereen weer actief op hetzelfde tijdstip. Ontbijtjes moesten gemaakt worden, er moest brood gesmeerd worden voor tussen de middag, om beurten werd er gebruik gemaakt van de douche. Ineens heerste er weer een strak regime in Leonie"s appartementje. Leonie moest echt even schakelen. Julia en Martijn fietsten zelf naar school, Ismay werd door Leonie afgezet op weg naar haar werk. Leonie vond Ismay nog wat te jong om zelf naar school te fietsen en om Martijn nou de verantwoording te geven en haar met hem mee te laten fietsen? Ergens volgend voorjaar ofzo, dan zou Leonie wel met Ismay gaan oefenen en er werk van gaan maken dat ze zelf naar school ging fietsen. Het zou het leven wel wat makkelijker maken als dat wegbrengen en ophalen kwam te vervallen. Maar veiligheid boven alles! Ismay was er nu nog niet aan toe.
Ook het gedoe bij Erik over het brood smeren laaide weer op. Erik vond dat Julia hem best kon helpen bij de verzorging van haar jongere broertje en zusje, maar Julia dacht daar uiteraard heel anders over. Leonie had het even op zijn beloop gelaten, hopende dat het zou helpen als Julia duidelijk aangaf wat ze ervan vond, maar het ging er toch op lijken dat Erik ook zijn poot stijf hield en dus was het tijd voor Leonie om in te grijpen. Ze stuurde hem een emailtje: "Erik, ik begrijp van Julia dat ze met jou een conflict heeft over diverse zaken waarvan jij verwacht dat zij die doet voor Martijn en Ismay. Kunnen we het daar even over hebben?" Het antwoord kwam en kwartier later. "Dit is nu mijn huishouden en ik regel de zaken zoals ik het goed vind." Tja, dat had ze al verwacht. Leonie zuchtte eens diep. Wat te doen? Ze kon hem bellen vanavond, maar dan zou al snel het ene woord het andere halen. Dat schoot niet op. Ze besloot hem een tactische mail te sturen, waarin ze hem uitlegde dat Julia net zo goed een kind is en geen hulp in de huishouding. Dat de jongste twee prima zelf hun brood konden smeren of hun was in hun kast konden opruimen. Dat ze dat bij haar ook zonder problemen deden. In bedekte termen schreef ze hem dat ze vond dat Julia gelijk had, maar ze gooide er een sussend sausje over. Ze schreef dat zij haar jongsten ook weleens kleiner hield dan ze inmiddels waren, maar dat ze nu groot genoeg waren om dit soort taken zelf te doen.
Het werkte. Ze kreeg geen antwoord van Erik op haar email, maar toen Julia weer bij haar was, vertelde ze dat Martijn en Ismay nu zelf hun brood moesten smeren. Dat haar vader eigenlijk best verbaasd was dat ze dat zelf konden. Leonie glimlachte. Mooi! Weer een slag gewonnen. Leonie blij, Julia blij en uiteindelijk ook Erik blij.
