Leonie is een vrouw van tegen de veertig, ze zou je buurvrouw kunnen zijn. Ze is net gescheiden en verhuisd naar haar eigen appartementje, waar ze een nieuw leven opbouwt, samen met haar drie kinderen waarover ze het co-ouderschap deelt met haar ex-man. Je kunt het verhaal vanaf deel 1 lezen via deze link.
Wat aan dit deel vooraf ging, lees je via de link hieronder.
Maandagochtend. Leonie’s vertrouwde wekker ging om 6.38 uur. Ze had altijd een tick gehad voor rare tijdstippen, waarom afronden of vijf of tien minuten? Het geluid van de wekker was vertrouwd, haar slaapkamer begon ook vertrouwd te worden, maar verder was ook dit weer een nieuwe stap: vanuit haar nieuwe huisje naar haar werk gaan. Leonie dacht aan haar gezin, ze wist precies wat er zich binnen nu en een half uur zou gaan afspelen in het huis van Erik. Julia moest op maandag vroeg naar school, die komt straks haar kamer uit stormen en eist de badkamer op. Martijn en Ismay die gewekt werden en hun boterhammetje aten voor de televisie.
Ze wekte zichzelf uit haar mijmeringen en ging naar de keuken om haar eigen ontbijt te maken en een mok thee te zetten. Haar lunch hoefde ze niet te verzorgen. Op haar werk werden op maandag altijd de boodschappen gebracht met daarbij brood en beleg en dergelijke voor de hele week. Iedere dag lunchten de collega’s bij haar op kantoor met elkaar, gewoon gezellig met brood en beleg op tafel. Leonie werkte bij een computerbedrijfje met tien medewerkers, hoofdzakelijk mannen, maar ook met haar favoriete collega Judith.
Leonie zag een appje van Julia: ‘pap heeft de regels veranderd, ik moet nu brood smeren voor Martijn en Ismay! Nou, dat dacht ik niet!!’ Daar had je het gelazer al. Hoe moest ze hier nu op reageren? Moest ze hier wel op reageren? Feitelijk had ze niets meer te zeggen over de regels die Erik opstelde voor de kinderen en hoe hij zijn zaken wilde regelen. Ze besloot maar even niet te reageren. Ze zou straks, als ze wist dat Julia onderweg was naar school wel een vaag berichtje sturen. Iets in de geest van dat ze begreep dat Julia niet blij was, maar ook weer zo dat ze Erik niet tegen het zere been schopte. Dit soort dingen zal ongetwijfeld nog veel vaker gebeuren. Waarom smeerde Erik het brood voor de jongsten niet de avond van tevoren? Of liet hij het ze zelf doen? Zelfs Ismay kon met een beetje hulp best zelf haar brood verzorgen.
Leonie trok haar jas aan, pakte haar tas en liep naar buiten. Terwijl ze de deur op slot deed, keek ze naar de aardbeienpot die ze bij de deur had gezet. Die zou ze vanavond eerst even water geven, anders kreeg ze op haar donder van Judith als ze de aardbeienplantjes niet in leven kon houden! Nu op naar haar werk! Met de andere collega’s had ze niet zoveel contact, die waren een stuk jonger en waren nog vrijgezel of zaten net in een relatie, een totaal andere levensfase. Gelukkig was Judith er, zij was inmiddels een goede vriendin en soms zelfs bijna als een moeder voor Leonie.
