#Leonie is een vrouw van tegen de veertig, ze zou je buurvrouw kunnen zijn. Na haar scheiding bouwt ze haar nieuwe leven op. Met buurvrouw Mandy heeft ze eetafspraken van het goede soort: Mandy kookt! Ook de liefde komt weer om de hoek kijken, met alle gevolgen van dien.
De deurbel ging. Leonie hoorde dat Ismay erheen liep en even daarna hoorde ze een bekende stem in de gang. Demi! Ook hoorde ze een zwaardere stem, dat moest Stijn zijn! Demi kwam haar vriend voorstellen! Leonie droogde haar handen af en liep de gang in. “Nou, jij moet de inmiddels beroemde Stijn zijn!” zei ze lachend terwijl ze haar hand uitstak naar de jongen die naar Demi stond. Demi stond ernaast te stralen, zag Leonie. “Ja, ik ben Stijn”, zei Stijn, die even zonder tekst zat. “Ik ben de waarschijnlijk beruchte tante Leonie”, zei Leonie terwijl ze Demi een knipoog gaf. “Nou, je overschat jezelf weer ontzettend”, zei Demi lachend.
Leonie had wat te drinken ingeschonken en na een uurtje kletsen waren de jongelui weer vertrokken. Leonie glimlachte. Demi was duidelijk gelukkig met Stijn en Stijn was een leuke jongen die snel ontdooit was. Ze hadden het nog even gehad over Dagmar’s verhuizing. Demi had de zorgen van haar moeder weggewuifd. Ze was aan het idee gewend dat haar moeder naar Michiel’s huis zou verhuizen en ze vond het nu wel prima dat ze het appartement nu voor zichzelf had, zeker nu Stijn in haar leven was gekomen. Leonie had er niet rechtstreeks naar gevraagd, maar had tussen de regels door wel begrepen dat Stijn veel bij Demi was en Leonie begreep dat wel.
Ze stuurde haar zus een appje: ‘Demi is Stijn komen voorstellen, leuke jongen hoor! Jij helemaal verhuisd inmiddels?’ Even later stuurde Dagmar een smiley terug. ‘Ja, hij is wel aardig he? En ja, helemaal verhuisd, haha. Tis hier nog een beetje een chaos, maar alles vindt zijn plekje wel weer’. Ter geruststelling stuurde Leonie nog een berichtje dat Dagmar zich volgens haar geen zorgen hoefde te maken over haar dochter. ‘Concentreer jij je nu maar op je baby en de bevalling’. ‘Bevalling ja, daar heb ik zin in’, appte Dagmar terug. Tja, dat kon Leonie zich voorstellen. Bevallen was echt een behoorlijke klus, ze was blij dat ze dat niet meer hoefde te doen. Zo’n baby was schattig, maar ook daarvoor stond Leonie niet meer te popelen. Een keer een avondje oppassen, maar 24/7 zo’n baby? Nee, die tijd had ze wel gehad.
