45 Jaar On The Run
Eigenlijk is het best bijzonder hoe lang goede pop en rockmuziek populair blijft. Veel albums die in de jaren '60 en '70 uitkwamen worden nu nog steeds in grote getale geluisterd. Dat is hetzelfde als dat men in 1965 nog regelmatig muziek die in 1915 populair was opzette. Dat gebeurde niet echt. Wel met de grote albums uit de popgeschiedenis.
In 1975 brak Bruce Springsteen echt door met het album Born To Run. Deze week precies 45 jaar geleden. Het was niet zijn eerste album, maar wel het eerste met gestructureerde songs met een kop en een staart. De songs op Greetings From Asbury Park, N.J. en The Wild, The Innocent and the E Street Shuffle beide uit 1973, waren toch vaak doorlopende gedachtenstromen met een minder duidelijke structuur (uitzonderingen daargelaten), waarin zeker de talenten en muzikale kwaliteiten van Springsteen en het eerste begin van de E Street Band zichtbaar in waren, maar het was geen materiaal voor de hitlijsten. Dat was op Born To Run wel anders.
Het is geen lang album: 8 nummers verspreid over 39 minuten Alle 8 zijn het doorkijkjes in de gedachtenkronkels en zorgen van de gewone man.. Verloren jeugd in Thunder Road en Born To Run, de behoefte om te vluchten uit de dagelijkse sleur in Night, verloren onschuld en liefde in Backstreets en She's the One, hoe ver geldproblemen iemand kunnen drijven in Meeting Across the River. Born To Run is het verhaal van een zoekende ziel.
Tenth Avenue Freeze-Out is later autobiografisch gebleken en gaat over hoe Springsteen en legendarische saxofonist Clarence Clemmonds in elkaar een doel in hun muziek vonden (en nog steeds weet niemand wat een Tenth Avenue Freeze-Out nou eigenlijk is...).
"When that change was made uptown
And the Big Man joined the band
From the coastline to the city
All the little pretties raise their hands
I'm gonna sit back right easy and laugh
When Scooter and the Big Man bust this city in half, oh"
En dan, als afsluiter, het mistroostige maar oh zo mooie Jungleland. Dromen die kapotslaan op een onverschillige wereld. Uiterlijk vertoon valt weg tegen het harde neonlicht van een stad waarin veel gebeurd, maar waarin niemand zich echt druk maakt om de ander.
"Outside the street's on fire in a real death waltz between what's flesh and what's fantasy
And the poets down here don't write nothing at all, they just stand back and let it all be
And in the quick of the night they reach for their moment and try to make an honest stand
But they wind up wounded, not even dead, tonight in Jungleland".
Loading full article...
Maddys FoodFun
4 years ago
Topblog! Leuk om te lezen dat je ook zo van muziek houdt en ja dit is kwaliteit wat nooit verveeld en verloren gaat.
