Eikvaren en wandelen in Weris

Bij de snelstromende Ourthe in Barvaux sta ik met mijn eigen huis op wielen. Aan de overkant ‘Chez GrandPère’ is er nog volop licht. Mensen lijken een feest voor morgen voor te bereiden. Stoelen plaatsen, microfonen en luidsprekers installeren. Het felle licht glijdt snel voorbij over het Ourthewater. Alsof mijn motorhuis een boot wordt, meegesleurd op de onheilspellende maar verlokkende stroom. Drijvende waterranonkels, heen en weergaand, beleven de onvermoeibare energie van de rivier. Altijd weer dezelfde beweging, eindeloos, eeuwig, alleen en een.

Wéris in de winter

Achter de kerk van Weris, het menhirdorp, sta ik klaar voor mijn klassieke winterwandeling. Mijn kruiden/druidenwandeling zoals ik mijn studenten onbewust gemaild had. Resten rotsen van lang vervlogen tijden bekijken en resten van planten van vorig jaar. Witte menhirs, zwarte dolmens en duivelsbed en bruine plantenresten van sint janskruid, brandnetel, kaardenbol en valse salie. Resten, relicten waar we ons verstand en vooral ons gevoel op kunnen loslaten. Een plaats en plantjes die tot de verbeelding spreken en verwarring veroorzaken. Blaadjes van sint Janskruid met zwarte stippen, gaatjes waar ooit de duivel zijn tanden in heeft gezet. Valse salie, die de echte gezonde salie wil nabootsen om ons op een dwaalspoor te brengen. Nagelkruid, die in zijn natte, koude wortel de droge hitte van de tropische kruidnagel verbergt en oude appelbomen die zich tooien met het jonge lentegroen van de magische maretak. Eeuwig groen vinden we nu nog op de de natte conglomeraatrotsen in de menhirgroeve: mossen, eikvaren en steenbreekvaren geheimzinnig in de donkerte groeiend. Wat voor betekenis is er nog steeds verborgen in deze en andere onooglijke plantjes, die we nu letterlijk met de voeten treden?

Eikvaren of Polypodium vulgare

Eikvaren is zo’n plantje, dat ons al een deel van zijn medicinale geheimen verklapt heeft. De wortelstok heeft een goede galdrijvende werking en werkt daardoor licht laxerend. De Franse Dr. Leclerc geeft ons het volgende recept voor galpatienten met chronische constipatie: 100 gram verse wortels 10 minuten koken en 12 uur laten trekken in 1 liter water, aromatiseren met wat venkel-en engelwortelzaadjes, en hiervan nuchter een kopje per dag drinken. Vroeger werd de wortelstok vooral door de boeren tegen hoest en verkoudheid gebruikt. In dat opzicht heeft hij mogelijk een gelijkaardige werking als zoethout. In Frankrijk werd hij ook Réglisse sauvage, Wild zoethout genoemd, vooral ook omdat de wortels een zoete smaak hebben.