Sempervivum tectorum, Huislook of Donderbaard is een rosetvormend vetplantje dat we nu in vele varieteiten in plastic potjes in de tuincentra terug vinden. Wel een beetje een afgang voor zo'n geneeskrachtig kruid van vroeger jaren. Al komt er een beetje meer belangstelling voor dit soort vettige plantjes mogelijk door de grote belangstelling voor een andere vet plant Aloe vera. Waarschijnlijk heeft onze inheemse en winterharde donderbaard dezelfde medicinale werking op huid en slijmvliezen als de aloe.
Vroeger vond men, op de buiten, deze wilde artisjok nog vrij algemeen op de daken van de huizen, en onze ouders wisten er goed gebruik van te maken. De moderne mens heeft hem, spijtig genoeg, van de daken verbannen als iets dat ontsiert op hun hedendaagse bungalows. Nu kan men deze kostbare geneeskundige plant nog enkel vinden op oude daken en muren, keihopen en rotsen, daar waar er maar weinig grond is, dat beetje grond volstaat om te leven en zich zelf voort te planten.
Instanthulp
Men oogst huislook heel de zomer door.In de volksgeneeskunde benutte men de vlezige, sappige dekbladen of schubben zowel voor in- als uitwendig gebruik. In een van mijn ouderwetse kruidenboeken uit het begin van de 20ste eeuw beschrijft de geestelijke Heer Oom al de heilzame werking van deze plant voor heel wat inwendige organen: longen, lever, maag en ingewanden. Neem twee of drie weken lang, elke dag, een tas thee van huislook om te drinken (20 gram schubben voor 1 liter kokend water). Tegen het overgeven en het braken neemt men er alle uren een soeplepel van. Tegen zenuwachtige schokken en angsten van de kinderen gedurende hun slaap, evenals tegen de vallende ziekte, laat men hun, twee- of driemaal per dag, een koffielepel vers uitgeperst sap van de schubben drinken.
Ditzelfde sap levert goede uitslagen als men er huiduitslag, zweren, kneuzingen, brandwonden en puistjes in de mond mee bestrijkt.In geval van oorkwalen, doet men er eenvoudig een weinig van in het oor, en weldra bedaart de pijn. Een volgehouden behandeling met vers sap van Donderbaard, ofwel met een brij van schubben, verbrijzeld in wat echte azijn, doet de wratten en eksterogen verdwijnen.In geval van verstuikingen, verrekkingen en kneuzingen legt men verse schubben van de plant op deaangetaste plaats, of ook nog wel een zalf van donderbaard.
Een interessante zalf maakt men zelf met geplette blaadjes te laten koken in zuiver (ongezouten) varkensvet (van elk evenveel grammen), totdat het sap van de plant volkomen in het vet is overgegaan ; daarna giet men het warm mengsel door een fijne zeef, en laat afkoelen en opstijven.
Ik wil nu niet beweren dat al deze toepassingen even efficiënt zijn, toch lijkt het mij nuttig om vooral het uitwendig gebruik opnieuw in te voeren. Het is een hele praktische plant, hij is het hele jaar vers beschikbaar, kan op de droogste plaatsen aangeplant worden en is bijzonder decoratief.
