FRUSTRATIE BLOG - Familieperikelen

Het begon goed vanmorgen 18-10-2017 rond een uur of 10...  Ik was met mijn moeder aan de telefoon die even bij mijn zus aan het logeren is vanwege de vakantie van de kids enzo. Krijg ik een appje van mijn schoonzus...
Na het telefoongesprek kijk ik even vlug wat er staat, zonder whatsapp te openen... en ik verander de instellingen dat ze niet kunnen zien of ik het gelezen heb etc... Wat ik lees maakt me zo kwaad... Het is kort, maar krachtig, zeer beledigend en totaal niet waar... Er staan 2 leugens in, die ook nog mij beschuldigen van iets. Hier moet ik overna denken, want ik kan me niet veroorloven om hier iets op te zeggen waar ik spijt van krijg, dus ik verwijder de melding...  

Ik besluit mijn 2 beste vriendinnen te appen, om te vragen of ik nou zo gek ben of dat mijn aangewakkerde frustratie terecht is, de ene werd nog kwader dan de ander op mijn schoonzus, oke dat zat dus wel goed. Maar nu... en ik maar nadenken over dat appje... Wie denkt ze wel niet dat ze is?

Dit zijn haar woorden: 
''Kom je vandaag nog een keer helpen buiten met de kantjesmaaier zoals je al maanden beloofd nu? Of kan ik weer alles alleen doen?'' 

Ik ben verbouwereerd... WtF gebeurd mij nou weer deze morgen??? Moet vanalles doen, heb boodschappen nodig, moet papier en glas wegbrengen en er is gewoon niets van waar! 1) ik heb niets beloofd, mijn broer en zij proberen me tuinwerkzaamheden op te leggen omdat dat hun goed uitkomt! 2) Zijzelf doet NOOIT wat alleen, alleen maar samen met mijn broer in de tuin. Het enige wat zij op een dag doet is dr zoontje vermaken/verzorgen etc (best, maar laat mij dan ook met rust) en 3.  IK HEB GENOEG TE DOEN OP MIJN LIJSTJE.... maar deze woorden kan ik nooit zo zeggen, want dan heb ik een grote bek, dus nogmaals ik moest nadenken hoe ik dit in godsnaam ging benaderen.

2 uur later en een hoop getyp en gewis stuur ik mijn reactie eerst naar mijn vriendinnen, om te zien wat zij ervan vinden...  De een vond het nog te netjes en te mild, maar keurden het absoluut goed dus ik copy paste het weer terug naar de app van mn schoonzus... mijn antwoord was als volgt:

"Ook goedemorgen. Voor iemand met HBO Communicatie ben je niet heel subtiel. Ik probeer nu al een tijdje te bedenken hoe ik kan reageren op zo'n onbeleefd berichtje...  Als we zo gaan beginnen heb ik namelijk ook wel genoeg te zeiken... Maar zo houden we het niet gezellig in huis, is het wel? Om te antwoorden, nee, ik help je niet vandaag. Ik heb niks beloofd, jullie dringen mij iets op, das heel wat anders. Ik moet vandaag nog de lange gang e.o. dweilen, na het stofzuigen van gisteren, ik moet de kattenbak van Bliksem doen, ik heb een boodschapje nodig en het glas en papier verzamelen en wegbrengen en nog wel meer. Ik ben het zat om zo afgezeken te worden, omdat ik blijkbaar niet doe wat jullie willen dat ik doe. Ik laat mij niet meer zo in een hoekje drukken dat ik de neiging krijg mijzelf wat aan te doen zoals die ene keer dat je ook zo begon via de app. Ik doe mijn best, ook al zien jullie dat blijkbaar niet. Maar wees dan minstens zelf zo perfect als je van mij verwacht dat ik ben... Wat gewoon onmogelijk is want niemand is perfect."

''Kleine'' toelichting hierover: Zowel mijn broer als mijn schoonzus weigeren tot op heden mij aan te spreken met HIJ/HEM/ZIJN en gebruiken nog de vrouwelijke woorden. Daarnaast heb ik heel veel zogenaamd betaalde uren voor mijn broer gemaakt, die ik tot op heden nog niet uitbetaald heb gekregen, maar als ik iets aan hun vraag moet ik daar dik voor betalen.  Ze doen nooit iets zomaar voor een ander, maar verwachten dat wel van anderen. Ik heb het verder over het huishouden doen bij mijn moeder, terwijl zij weg is en dat van mijzelf natuurlijk.

Een tijdje geleden (ik denk zomer 2016) was ik buiten bezig in de tuin en kreeg ik ineens een stortvloed aan berichtjes over dat ik nooit wat doe (in de tuin etc) en dat ik een lui varken ben (onder andere) en ze ging me tekeer, toen ik eenmaal op mijn telefoon keek en begon te lezen was er geen houden meer aan.... Terwijl zij binnen zat te niksen en ik hartstikke bezig was met de tuin. (Wat ik overigens HELEMAAL NIETS vind om te moeten doen!) Binnen 5 seconden was ik zo gekleineerd dat ik, voor ik het wist, na 10 jaar clean te zijn, ineens weer aan automutilatie had gedaan. Ik was in paniek, overstuur en ik wilde weer dood. Ik trok het niet meer. Nadat ze het had gezien kwam ze schijnheilig sorry zeggen... Vandaar dat ik in deze app benoemde dat het door haar gedrag kwam en dat ik WEIGER om het weer zo ver door haar te laten komen!!! Verder doet ze alsof zij zo geweldig is en de hele wereld om haar draait en zij alles bepaald. Vooral in mijn moeder's huis!

Haar reactie op mijn uitgebreide, zo mild mogelijke bericht??? Binnen 2 seconden kreeg ik terug:
''Ook niet meer voor de gezelligheid aanschuiven dan als er bezoek is''

Net alsof alle bezoek alleen voor haar komt, of dat ik daar ga zitten voor haar... Ik heb hierop niets meer gezegd...

Ondertussen ben ik woest aan het opruimen geweest, malend in mijn hoofd om er een logica in te vinden wat dat UBERHAUPT met elkaar te maken heeft en waarom zij denkt dat voor mij te kunnen bepalen. Nadenkend over hoe ze het in godsnaam weer gaat verdraaien naar mijn broer toe en ik mezelf straks weer zou moeten verdedigen tegen jan en alleman.  Ik kon niet weg want mijn auto staat binnen en dr staan een trailer en haar bus voor de deur... Ook heb ik niet gedweild, want dan kon ik niet in de gaten houden of ze wegging zodat ik er wel uit kon. Maar ik probeer wel de connectie tussen mijn laptop en printer nog steeds te herstellen (kan niet printen, printer doet het wel), terwijl ik dus blijf malen over dit hele gebeuren... Daarom ook denk ik dat ik er over wilde schrijven...

Nog geprobeerd om mijn moeder wederom te pakken te krijgen om hierover te praten, geen hap gegeten (goddank heb ik gister een dikke wokpan vol met groenten gemaakt!) En ook nog een goede vriend benaderd hierover, die vervolgens ook zei dat ik dat heel netjes had gedaan. Dus als er 3 mensen, totaal verschillende mensen, die elkaar niet kennen, beamen dat je het goed hebt gedaan mag je er toch wel vanuit gaan dat je goed zit denk ik.

Maar mijn zelfbeeld is zo laag, dat zegt 12 jaar twijfelen over je genderdysforie ook wel, dat ik ook hierover aan alle kanten twijfel aan mezelf, terwijl als ik het nalees, ik dik en dwars achter elke letter sta die ik neerzet. Mijn brein echter houdt niet op met nadenken... (En men vind het gek dat ik lijd aan migraines...!)

I am so done with this... 

Don't invalidate me by using the wrong pronouns, by scolding me as a piece of garbage just so you feel better yourself... Don't use me as a punching bag, when you can't handle the punches coming back to you.
Denk na over wat je zegt, hoe je het zegt en waarom, want wat je zaait zul je oogsten.

Liefs