Transgender van ''vrouw'' naar ''man'' part 1

In mijn introductie heb ik dit al kort benoemd en in dit deel zal ik iets meer duidelijkheid verschaffen over wie ik ben, hoe ik hier kom, waar ik nu sta en wat ik wil bereiken, met alle bijbehorende redenen. Wat er hierna komt is ook voor mij nog onduidelijk, maar er komt zeker meer!

Ik ben ''Assigned Female At Birth'', dit is mij opgedragen door de arts vanwege m'n geslachtsorgaan in m'n kruis. Ik heb me nooit ''een meisje'' gevoeld en was altijd met de jongens op pad om kattenkwaad uit te halen, leuke meisjes uit de klas te plagen en bomen te klimmen. Daar voelde ik mij thuis. Al dat ''meisjesgedoe'' hoefde van mij nooit en begreep er geen snars van. Dat ik borsten kreeg? Om te janken! Om van Sharkweek nog maar niet te spreken.

Omdat ik niet wist hoe of wat heb ik jaren alles ontkent en ''gewoon'' meisje proberen te zijn, me jurkjes en hakken te laten aandoen door m'n oma en al, wel uit de kast komen als LESBISCH, want dat was overduidelijk, toch zat er nooit iets helemaal goed...
Ik voel me heel zelden een meisje, maar kwam dit niet gewoon puur omdat ik zo gesocialiseerd/geconditioneerd ben door mijn opvoeding als meisje, althans bij mijn oma? Bij mijn moeder echter ben ik nooit zo behandeld, ik werd stoer opgevoed door mijn moeder, ze dacht tijdens de zwangerschap dat ik er als "Mike'' zou uitkomen, helaas was dat niet het geval, toch heeft ze me genderneutraal opgevoed, mocht altijd alles zelf kiezen en droeg veel 2ehands kleding van mijn oudere broer die ze had bewaard... Geweldig vond ik dat!

Ik geloof dat ik 10 jaar geleden (zo ongeveer rond de tijd dat ik met kinderkanker in het ziekenhuis kwam te liggen) mezelf weer echt begon af te vragen wat er nou ''mis'' was met mij, natuurlijk ging het genezen voor, en had ik daardoor ook veel verliezen te verwerken...
5 jaar geleden begon ik opnieuw serieus op YouTube vlogs te volgen van LGBTQ platforms en transgender personen die daar over deze zaken spraken... En er begon een lampje te branden, toch bleef ik twijfelen.
Ik begon langzaam steeds meer onderzoek te doen, boeken te lezen in de bibliotheek van school, internetpagina na internetpagina.. totdat ik de termen: GENDERQUEER/GENDERFLUID en NON-BINARY tegenkwam. Ding Ding Dong!!!

Deze 3 termen liggen eigenlijk heel dicht langs elkaar, en verschillen maar weinig, aangezien ik eigenlijk niet zo van de labels ben, maakt het me eigenlijk niet uit welke ik noem, ze zijn alle 3 wel passend voor wie ik ben.

Voor mijzelf hou ik het op QUEER: voor mij is het niet belangrijk hoe ik mij uit, ik heb af en toe ''vrouwelijke'' momenten, maar meestal voel ik mij ''mannelijk'' en nog net iets vaker dan ''echt vrouwelijk'' voel ik mij beide/cq alle mogelijke genders (ja er zijn er meer) tegelijk, en soms geen van allen... Dit fluctueert (dus kun je het ook Genderfluid noemen), ik ben hoe dan ook ik en wil als zodanig geaccepteerd worden. Non-Binary houdt eigenlijk in dat je je niet op de gender binaire lijn voelt zitten tussen man en vrouw, wat ook klopt voor mij.

Hiernaast ben ik niet lesbisch maar ''panseksueel'' (nee wordt niet opgewonden van kookgerei!), dit betekend ook dat ik bij anderen zoek naar een leuk karakter en dan pas, ondanks welk ''geslacht'' ook, kan ontdekken of ik voor iemand val. Het andere woord hiervoor is ook Queer. Dus ik ben gewoon Queer in alle aspecten van mijn gender, geslacht en sexualiteit. 

Dit klinkt nou niet echt alsof ik 100% transgender ben he? Nee, klopt, maar het is niet zwart of wit, er zijn wel meer dan ''50 Shades of Grey'' in between... Er zijn veeel meer mogelijkheden in ''onze'' identiteiten als individuen.
Net zoals dat er meerdere wegen naar Rome leiden, heb je hierin ook meerdere ''opties''.

Waarom wil ik in transitie naar man? En hoe zie ik dat voor mij? Nou, ik heb mijzelf nooit geïdentificeerd met mijn  borsten, daarnaast zijn ze vrij groot, hangen ze in de weg en doen ze mij zeer aan mijn nek, schouders en rug. Ze belemmeren mij enorm in mijn bewegingsvrijheid en sporten is voor mij eigenlijk not-done met die dingen waar ik niet om heb gevraagd aan m'n lijf. Daarnaast, Sharkweek, afgezien van het feit dat ik best een kinderwens heb, staat het mij enorm tegen om maandelijks gepijnigd te worden voor het feit dat ik niet ben zwanger geworden, dat mag er dus van mij wel uitgetrokken worden... whoppa, weg ermee...
En dan als laatste is het voor mij heel belangrijk om aan de testosteron te gaan, de reden vind ik heel moeilijk om uit te leggen, heb hier dan ook als enige met mijn moeder discussies over, ze denkt dat ik een of andere agressieve macho beer ga worden, wellicht is dat zo, maar het is voor mij nodig om voor mijzelf een toekomst te kunnen zien... Als ik geen testo zou krijgen, denk ik dat ik geen andere uitweg meer zie... zonder dat heb ik gewoon geen toekomst, voor mij is dat een zaak van leven of dood. Dat is de enige reden die ik kan geven hierover.

Voor vragen mag je me altijd via een persoonlijk bericht benaderen!