Me... myself and I...
Selfies maken, bijna iedereen doet het tegenwoordig, zeker de jongere generatie, ze zijn er ook mee opgegroeid. Mijn generatie en nu klink ik echt oud, is er dikwijls niet zo comfortabel mee. Dubbele kinnen, verdwaasde blikken, onelegante houdingen en tien selfies later besluiten we dan ook vaak om die ongepubliceerde selfies toch maar wijselijk in de prullenbak te deponeren. Makkelijk omdat dat allemaal digitaal ook kan, geen geldverspilling aan afdrukken en negatieven die uiteindelijk diep in de ladekast verdwijnen en bij een verhuis pas weer opdoken of waarvan je hoopte dat ze nooit op je huwelijksfeest, verjaardag of pensioenfeest zouden getoond worden. Dat is namelijk hoe het er vroeger aan toe ging.
De selfie... een vooruitgang die vaak de realiteit toch ook wel een ietsje mooier weergeeft met of zonder filter, met of zonder kleuraanpassingen en bovenal vaak het bewijs van waar je je vakantie hebt doorgebracht, welke boeiende tentoonstelling je hebt bezocht of in welke sexy pose je deze morgen bent wakker geworden. Ik vind het wel leuk soms om me er in te verdiepen maar ik geef toe dat ik nog veel moet bijleren als ik kijk naar hoe mijn dochter hiermee aan de slag gaat.
