Mentor en muze Iris Van de Casteele aan het woord: 18. Ida's woorden indachtig
Ida's woorden indachtig
Je had hem voelen aankomen
nog vóór je erover gelezen had
laat staan er over geschreven:
die pol nat gras
die neerdonderde op je jas
meegezeuld had je hem
alsof het een geschenk betrof
waarvan je niet scheiden kon
pas een paar dagen geleden
heb je die jas opgebaard
je verleden begraven
in opwarrelend stof
je hield er een kater aan over
een zere kop
en een lege fles oude jenever.
© Iris Van de Casteele

Met deze bijdrage waarbij ik iedere dag een gedicht van haar zal plaatsen wil ik hommage doen aan haar poëzie. Zinnen en woorden die ik niet kan evenaren, al zou zij het tegendeel beweren, moest zij vandaag nog geleefd hebben.