Groot wil ik hem schrijven

de man
geen achterbakse
feministische trekjes
zetten mij daar toe aan

de man
door mij op handen gedragen
geraffineerd als ik ben

soms lig ik wakker
soms lig ik te zuchten
mijn lakens omwoelend
mijn eigen tekorten bevoelend

het slaapkamervenster wijdopen
de maan blijft er af en toe staan

nooit stijgt ze naar binnen
evenmin als degene
die met mijn tekorten
iets zou kunnen beginnen.


© Iris Van de Casteele

Loading full article...
Cheers
Gift
Boost
Share to Whatsapp Share to Facebook Share to Pinterest Share to Twitter Share to Telegram Share to LinkedIn Share to Reddit Share with Email

Nathalie Schepers
wow....
Reply
Rudi
Dank je wel, Nathalie. :)
Reply