Met een cowboyhoed en een verrekijker

Het is gelukt dit weekend. Sneller dan vorige jaren waren we er uit. Gaan met die banaan en bespreken! Heerlijk, de vakantie ligt vast. Omdat mijn man en ik een leven lang in Nederland doorbrachten – wat overigens ook prima was – zien we nu onze kans schoon, en duiken met veel plezier de grens over. We beginnen in de zomervakantie met een weekje in België, vervolgens een week Luxemburg en we eindigen in Duitsland, richting Moezel. Heerlijk toch!

Nee, zonder gekheid. Ik wil met dit verhaaltje even iets duidelijk maken. Toen ik het veel minder had, konden mijn kinderen en ik niet op vakantie. Toch maakten we er een lollige boel van, en we vermaakten ons met niks. Een lokaal strandje had net zulk koud water als de oceaan, alleen hoefden wij niet eerst duizend kilometer te reizen, en we konden gewoon Nederlands praten als we een ijsje wilden. Ja, het was prima toen. We waren gezond, en hadden voldoende. Wat wil je nog meer?

Nu kan ik dus op vakantie: en ik ben me er zo erg van bewust dat het niet vanzelfsprekend is! Ik geniet nu al, met volle teugen. Ik heb me verdiept in de omgeving en de natuur schijnt fantastisch te zijn. Ik heb voorpret, en ga alvast uitzoeken welke soorten er voorkomen qua flora en fauna. De verrekijker en camera gaat mee, en een grote stapel boeken. Geen romans, nee, wetenschappelijk gedoe over vogels, insecten, plantjes, enzovoorts. Ik ben een rare en ik vind veel mooi. Want och, de natuur is zo mooi! Er is machtig veel om van te genieten, en ik heb goede reden om dankbaar te zijn.

Mijn man gaat graag fietsen, en ik ga af en toe mee. Zijn hobby is puzzelen onderweg; dat noemen ze online geocachen. Ingewikkelde hobby, en hij heeft er veel plezier in. Als je wil weten wat het precies is, zoek dan maar even op via google. Ik heb geen zin om het uit te leggen, haha! Ik ga liever op stap met mijn  eigen stoere Clint Eastwood. Hij met een cowboyhoed en ik met een verrekijker.