Over hoe één virus meer macht lijkt te hebben dan alle wereldleiders samen...
Dat er iets drastisch moest gebeuren om de wereld te veranderen, is een feit, maar gaan we hier nu ook uit leren?
De evolutie... of hoe het allemaal begon...
Terwijl we in december 2019 nog vrolijk aan de feesttafel zitten en klinken op een voorspoedig 2020, wordt er in de Chinese stad Wuhan een soort "longontsteking" waargenomen waarvan de oorsprong onbekend is. Het virus dat op dat moment nog geen naam heeft, maakt zijn intrede en zal uiteindelijk de hele wereld op zijn kop zetten.
Na uitgebreid onderzoek wordt SARS-CoV-2 (de officiële naam) geboren omdat het virus heel wat vergelijkingen toont met het eerder gekende SARS-virus (een luchtweginfectie met soms een levensbedreigende vorm van atypische longontsteking).
20 januari 2020 komt de officiële melding dat dit virus overdraagbaar is van mens op mens en dat het virus zich ook zeer snel verspreidt.
10 dagen later wordt de noodtoestand uitgeroepen door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) en wordt er een meldingsplicht in verband met het virus ingevoerd.
Op 4 februari 2020 duikt het virus voor het eerst op in België, een tweetal weken later doet datzelfde virus ook zijn officiële intrede in Nederland.
11 februari 2020 wordt door de WHO beslist om het virus tot COVID-19 om te dopen want er zijn nu eenmaal wereldleiders die op zijn minst racistische benamingen aan het virus geven.
De pandemie is een feit... de wereldwijde chaos slaat toe...
Verwarring, thuisisolatie en lockdown...
België... een noodregering wordt gevormd, de cultuursector, de horeca en schoolgebouwen gesloten, thuiswerk wordt aangemoedigd, thuisisolatie aanbevolen. En terwijl woonkamers worden omgetoverd tot klaslokalen en keukens zich voor refters uitgeven, probeert menig ouder zich een carrière als leerkracht aan te meten. Het internet draait overuren en online shoppen wordt al snel heilig verklaard. De verwarring is groot... wat al snel resulteert in ondoordacht hamstergedrag en overconsumptie van bijvoorbeeld toiletpapier...
De schrik zit er goed in en stilletjes hopend op één of ander mirakel worden er tal van regels uit de mouwen geschud van leiders die stuk voor stuk hun eigen mening willen verkondigen.
Statistieken en vergelijkingen met buurlanden zorgen voor een soort oneerlijke concurrentiestrijd en elk land hoopt erop om het ultieme vaccin uit te brengen om zo snel mogelijk terug naar het "gewone" leven terug te kunnen keren, maar is dit wel zo'n goed idee? Worden we er nu niet op gewezen dat we grondig fout zitten met hoe we omgaan met onze aarde en is dit geen harde wake-up call om onze maatschappij te veranderen, te verbeteren, terug te schroeven naar de kern van het menselijke welzijn?
Slaan we de handen in elkaar om de wereld te veranderen in positieve zin of is het zoals gewoonlijk weer ieder voor zich en staan macht, winstbejag en eigenbelang nog steeds op het hoogste schavotje?
Vertrouwen of wantrouwen...
Politiek gezien heb ik (artiest en sinds kort ook horecamedewerker) al een behoorlijk lange tijd weinig vertrouwen in de regering. Kort gezegd... hun prioriteiten liggen naar mijn bescheiden mening helemaal anders dan de mijne. Zou ik het zelf beter doen, moest ik in hun schoenen staan? Hoogstwaarschijnlijk of zelfs absoluut NIET!!! Ik zou teveel voor iedereen goed willen doen, dat zit nu eenmaal in me, daar ben ik heel eerlijk in en laat dat nu net het woordje zijn waar vertrouwen allemaal mee begint... EERLIJKHEID... Een bevolking eerlijk op de hoogte brengen over het reilen en zeilen van het land en er alles aan doen om diezelfde bevolking een aangenaam en menswaardig bestaan te laten leiden, rekening houdend met basisbehoeften en zonder egoïstisch eigenbelang. Is dat een optie?
Op dit ogenblik heerst er volgens mij nog steeds een enorme chaos in de politiek... of hier dan de algemene veiligheid of de economie het belangrijkste motief is, is nog maar de vraag.
Het is misschien heel cru of zelfs kort door de bocht, maar ik heb wel zo mijn bedenkingen en vragen...
Wanneer scholen voor de veiligheid worden gesloten , maar woon-zorgcentra en rusthuizen waar het grootste aantal risicopatiënten verblijven toch wel enigszins aan hun lot worden overgelaten, vraag ik mij af of men niet stiekem bezig is met een generatie zorgbehoevenden om het hoekje te helpen omdat ze een te grote hap uit het zorgbudget halen. Denk hierbij dan ook vooral aan de vergrijzing van de bevolking met een tekort aan plaats en tijd om deze behoeftigen menswaardig te verzorgen en een nog groter tekort aan (laat ons eerlijk zijn... onderbetaald) personeel om hen te verzorgen. We staan dan wel met zijn allen te applaudisseren voor de zorg, maar een groot aantal landgenoten stemden wel op partijen die besparingen in de zorg bovenaan hun lijstje hadden staan. Bent u één van deze schijnheiligen of niet, dat laat ik aan uzelf over...
Wanneer een groot deel van de bevolking wordt verplicht om thuis te blijven terwijl een ander deel van de bevolking aan een verhoogde werkdruk overuren klopt alsof het niets is, rijst bij mij wel de vraag wie er nu de meeste voordelen heeft? Zou het niet kunnen dat het economisch model hier een beetje fout in elkaar zit want wat is er beter? Je onderbetaald inzetten om levens te redden, verplicht thuis moeten blijven en proberen overleven zonder enige steun (voor bepaalde sectoren is dit helaas nog steeds de realiteit) of veilig thuis zitten terwijl je financiële steunmaatregelen krijgt van de overheid? Ik weet alvast wat ik het liefst zou doen... en zou een basisinkomen voor elke inwoner hier misschien geen oplossing kunnen bieden?
Wanneer winkels gesloten dienen te blijven, maar zelfbouwmarkten en tuincentra wel terug hun deuren mogen openen, heb ik toch ook weer heel wat bedenkingen... Serieus??? Gaan we van aanschuiven aan de zelfbouwmarkt plots minder snel een virus oplopen dan van aanschuiven bij je favoriete kledingwinkel? Of is dit het zoenoffer van de regering om de Belgen tevreden te houden, want zoals algemeen bekend, werden ze geboren met een baksteen in de maag en staat klussen in huis en verbouwingen uitvoeren hoog op het verlanglijstje van Belgen die zich beginnen te vervelen. Ze zouden zich anders wel eens kunnen beginnen bemoeien met het geklooi van hun regering... zou de overheid daar bang voor zijn?
Wanneer contant geld niet meer wordt aangenomen en betalen met de bankkaart in winkels wordt aanbevolen maar de betaalterminals niet na elke betaling worden ontsmet, komt bij mij alweer een groot vraagteken naar boven? Waarom is contant geld een no-go maar geven kassamedewerkers wel elk pakje door aan jou? Zie ik hier iets over het hoofd? Kan iemand mij dit uitleggen?
Wanneer er volgens de overheid een tekort aan mondmaskers is, het belang van dit mondmasker dragen wordt gewijzigd van nuttig naar nutteloos en terug naar nuttig tot misschien wel verplicht en er bovendien gevraagd wordt om er zelf te beginnen maken, maar de tegenstrijdigheden over het al dan niet efficiënt zijn van de stof die dient gebruikt te worden voor onduidelijkheid zorgt, stel ik de geloofwaardigheid van de regering alweer in vraag. Duidelijkheid is weer ver te zoeken, dat is duidelijk...
Wanneer er wordt geopperd om een soort track & trace systeem in te zetten om jouw doen en laten te registreren en zo te weten of je al dan niet in aanraking bent gekomen met een risico, frons ik behoorlijk mijn wenkbrauwen inzake privacy, maar bedenk ik ook meteen... is onze privacy nu wel zo gewaarborgd?
Verandering...
Ik zie dit virus niet enkel als een virus maar als een wake-up call voor verandering en deze verandering moet ontstaan vanuit een sterke regering. Onderbetaalde zorgverstrekkers, overconsumptie, oubollig onderwijs en geheimen binnen onze onbestaande regering zijn op dit ogenblik de waarden van ons dagelijkse bestaan. Hebben we ons lesje nu geleerd of gaan we weer terug naar de maatschappij van voorheen? Ik hoop in elk geval op een waardevolle wereldwijde maatschappelijke verandering...
Meer lezen...
