Telkens weer valt mijn mond open van verbazing... telkens weer zit ik met ongeloof te staren naar sommige antwoorden en vragen over de uitroeiing van één of ander wezen. "Hoe kan ik dit bestrijden, hoe kan ik dat vernietigen, waar koop ik een vergif, welk chemisch product kan ik gebruiken,..."
Ik snap het niet, mijn hersenpan kan dit echt niet vatten, waarom zijn mensen zo kortzichtig? 
De buxusmot, de bladluis, mieren, slakken, rupsen, muizen... als het aan de gemiddelde Europeaan lag, roeien we alles uit wat niet in ons kraampje te pas komt en dan liefst ook nog chemisch. Met gevaarlijke bestrijdingsmiddelen en een ongelooflijke kettingreactie tot gevolg.

Denken we dan helemaal niet na? Of willen we zelf zo graag vergiftigd worden?

We spuiten zelf pesticiden op onze hagen, sproeien gif op ons gazon, insecten verdelgen we met gevaarlijke spuitbussen vol vergif, ons terras maken we schoon met bijtende allesvernietigende kuisproducten maar als we onze groentjes kopen roepen we heel erg hard omdat de voedselindustrie gif gebruikt om de oogst te garanderen...

Beginnen we dus niet beter bij onszelf?

Europa schuift het verbod op pesticiden op de lange baan, dat is een feit.
De winkelrekken staan vol met gevaarlijk spul, nog een feit.

Loading full article...

Een mooie blog, ik ben het helemaal met je eens. 
Ken je EM?
Schorelaar Nee, daar had ik nog nooit iets over gehoord, inmiddels gelezen, interessant zeg...