Goedemorgen,
Het zou toch mooi zijn als dat nu eens de intentie van iedereen zou zijn.
Iemand zijn/haar verleden accepteren zonder vragen, meningen en/of een oordeel . Je wilt toch allemaal geaccepteerd worden zoals je bent.
Het verleden heeft ons gevormd. Iedereen heeft een rugzak en het is maar net wat je met de inhoud doet.
Ieder doet dit op zijn eigen manier met (soms) daarbij wat “hulp” die je krijgt van mensen die ertoe doen.
De insteek van de ontmoetingen die plaatsvinden is toch wel het onderzoeken wie iemand is en leren accepteren dat er altijd wel dingen zijn waarin je verschilt van elkaar.
Het verleden is een voetstap die diepte weergeeft, de vorm van de afdruk laat zien en jou de richting aangeeft naar waar jouw “eigenheid” als persoon het beste tot stand komt.
Niemand kan het verleden meer wijzigen of aanpassen. De stappen die je neemt of hebt genomen, kunnen je in situaties brengen die je juist het liefst wilt vermijden.
Het “geven en ontvangen” zal een balans geven als je in een verbinding, maar ook bij een ontmoeting, er beiden voor open staat om elkaar te (leren) “accepteren” zoals je bent.
“Leren accepteren” is niet constant omkijken, maar vooruitkijken naar waar je toekomst ligt. Dat wat je achter je laat een onderdeel zal zijn wat een les/ervaring kan zijn om voortaan andere stappen te zetten dan voorheen.
Let jij op waar jij jouw nieuwe stappen neerzet…?
Groetjes, Mitch Peters
