Regelmatig worden we opgeschrikt door het zoveelste gezinsdrama.

Omstaanders zijn volledig geschokt wanneer ze horen dat een toegewijde moeder het zo geliefde kind heeft meegenomen in een wanhoopsdaad.

Ik heb ze zelf verafschuwd. Ik heb ze zelf walgelijk veroordeeld.

Die ouders die beslissen hun eigen kind te doden en vervolgens zelfmoord plegen.

Hoe walgelijk vinden we het met zijn allen niet dat het kind gedood werd en de dader vervolgens zelfmoord pleegt.

Of erger nog.

Het kind is overleden en de ouder mislukt in de eigen zelfmoordpoging.

Toch heeft dit alles een reden. Vaak is er heel lang een diepgaande problematiek aan de gang. Soms werd ellenlang aan de alarmbel getrokken, maar niemand die reageerde.

Als buitenstaander heb je er geen idee van hoe diep een ouder kan zitten.

Het is net zo erg als met die talrijke dossiers van zelfmoord zonder dat er kinderen in betrokken zijn.

De dader ziet geen enkel andere uitweg meer.

De dader doet het in eigen ogen om het kind te beschermen.

Hoe belachelijk het ook lijkt, soms kunnen mensen zo diep zitten dat ze niet meer logisch kunnen nadenken.

Dat ze gebrainwasht zijn door een stemmetje in hun hoofd, gek worden van angst.

Soms worden ze zover gedreven door het kind zelf.

Als buitenstaander lijkt het onmogelijk. Het kind dat de volwassene zover krijgt om het eigen geliefde kind te doden.

Mijn eigen zoontje heeft 2 zelfmoordpogingen achter de rug. Ging regelmatig googlen hoe het de volgende keer wel kon lukken.

De reden is nog steeds dezelfde, al tien onmenselijk lange jaren.

Geen gehoor bij de rechters of consulenten om de vernietigende bezoeken bij papa stop te zetten.

• Michiel heeft mij gesmeekt geen reddingsactie te ondernemen wanneer een volgende zelfmoordpoging opnieuw mislukt.
  
• Michiel heeft mij gesmeekt om in dat geval de genadeslag toe te dienen.
  
• Michiel is liever veilig in de Hemel dan op aarde waar niemand hem beschermd.
  
• Michiel heeft honderduit vragen gesteld welke zelfmoord effectief is met weinig kans op langdurige pijn.
  

Michiel heeft niet enkel gesmeekt om hem te doden. Michiel is meerdere keren boos en hysterisch geworden omdat ik als volwassene mijn brave kindje niet wil doden.

Dit alles op een leeftijd van zeven jaar.

Michiel gaf details hoe in zijn ogen een geslaagde moord op mijn kind eruit komt te zien.

Alles is de revue gepasseerd.

• Van het verstikken met een kussen tot het naar beneden duwen van een groot gebouw.
  
• Van het neerschieten met een geweer ter hoogte van het hart tot het mikken van een pistool in de keel.
  
• Het toedienen van een dodelijk spuitje.
  

Die kinderen weten alles, zeker wanneer ze geplaatst zijn door jongerenwelzijn.

Daar waar jij hen beschermd en afblokt om gelijkaardige info te weten te komen raken ze eraan via lotgenoten. Via andere kinderen.

Op de plaats waar ze zogenaamd beschermd geplaatst zijn in het belang van het kind. Omdat ze volgens  de voorziening het slachtoffer zijn van een vechtscheiding.

Omdat de rechters niet willen geloven dat er dieperliggende redenen zijn. Vaak incest, pedofilie, narcistisch slachtoffersyndroom, stockholmsyndroom, gaslighting, ...

Erge redenen die moeten genegeerd worden omdat de zaak geklasseerd werd.

Het spreekt uiteraard voor zich dat ik adviseer om net zo sterk te blijven als ikzelf.

Als de rechters blijven weigeren dat jouw kind een therapeut ter beschikking krijgt, zorg er dan voor dat jij behandeld wordt. Dat jij doelgericht advies krijgt om jouw kind zolang mogelijk in leven te houden.

Dat jij weet dat je alles op alles zet om jouw kind te beschermen tot het de leeftijd bereikt dat het al de afgedwongen bezoeken aan de ziekmakende ouder kan staken.

Blijf vechten om jouw kind in leven te houden.

Ik adviseer om jezelf en het kind zo goed mogelijk te laten begeleiden.

Om te zoeken naar oplossingen om beiden zo snel mogelijk te helen.

Er zijn betere manieren om jouw kind te helpen dan ontvoering, vluchten of de dood.

Tekst:Mieke Van Liefde uit ‘Bescherm kinderen’

• Michiel is een pseudoniem door mij gekozen ter bescherming van de privacy van het kind.
  
• Michiel werd door mij nooit geïndoctrineerd zijn papa te gaan haten.
  
• Michiel wordt al jaren door mij aangemoedigd te vertrouwen op de voorziening, maar ondervind zelf dat daar geen hulp te vinden is.
  
• Michiel is één van de vele kindjes die uit huis geplaatst zijn omwille van vechtscheiding met een destructieve ouder en het feit dat de voorziening geen kennis heeft binnen de psychopathie.
  
• Michiel is één van de vele kindjes die jarenlang kindermishandeling meemaakt door de wet op het co-ouderschap waarbij de rechten van de destructieve ouder voorrang hebben op het beschermen van een kind.
  
• Michiel heeft een zorgzame, constructieve  mama die hoopt dat consulenten van jeugdzorg en jongerenwelzijn bij wet gedwongen zullen worden een opleiding binnen de psychopathie te gaan volgen alvorens hun job te mogen uitvoeren.