Vluchten zonder je kinderen

Ik snap ze maar al te goed.

Die vrouwen en mannen die vluchten.

• Omdat ze te zwak worden.
  
• Omdat ze de onmacht niet langer aankunnen.
  
• Omdat ze de machtsspelletjes van de narcist of psychopaat niet aankunnen.
  
• Omdat ze zichzelf wijsmaken dat de ziekelijke ex misschien zal genezen of het kind plots wel goed zal behandelen.
  
• ...
  

Ze vluchten ver weg van de ziekelijke ex, wetende dat het leven pas een hel is als je veroordeeld raakt voor ontvoering.

Ze vluchten vaak met het nieuw samengestelde gezin. Een nieuw leven, een nieuwe zwangerschap, alles proberen te vergeten daar in dat verre land. Zonder het mishandelde en/of misbruikte kind dat in het land van oorsprong wordt achtergelaten. 

Ik heb het zelf niet gedaan, dus ik spreek niet van ondervinding.

Maar ik heb gesprekken gehad met vrouwen die er spijt van hebben. Sommige die niet weten hoe hun kinderen het maken omdat voor hun eigen veiligheid alle banden verbroken werden. 

Anderen die wel nog in het geniep contact probeerden te houden en intussen beseffen hoezeer de ooit zo geliefde ouder gehaat kan worden.

Ik zit zelf al jaren in een onmenselijke situatie die mij kapot vreet. Dagenlang angst. Slapeloze nachten.

Niemand die helpt, want de voorziening heeft geen enkele vorm van kennis binnen de psychopathie.

De zin alles achter te laten en ver weg van de psychopaat een nieuw leven op te gaan bouwen is groot.

Hoe mensonterend , hoe weinig het vooruitzicht op beterschap ook. 

Ik adviseer te blijven vechten in de buurt van het kind.

Blijf zo dicht mogelijk.

Blijf jouw kind tonen dat je alles doet om de best mogelijke oplossingen voor jullie beiden te creëren.

Blijf vechten voor jouw kind, zij aan zij. 

Tekst:  Mieke Van Liefde  uit het boek ‘Bescherm kinderen’

Foto's: Pixabay