Mijn arme rug
‘Aaah, wat heerlijk!’
‘Goedgekeurd?’ glimlacht de verkoper.
‘Dit is hem! Dit wordt hem helemaal!’ roept pa pad enthousiast.
‘Het is wel een grote stoel,’ zegt ma pad.
‘Dat hoort toch zo,’ zegt pa pad. ‘Een massagestoel hoort groot te zijn!’
‘Het zal wel.’
‘Je gaat me hier niet vanaf brengen,’ moppert pa pad. ‘Die vorige stoel heeft me bijna een hernia opgeleverd. Ik loop er nog steeds krom van!’
‘Vooruit dan maar,’ geeft ma pad toe.
Ze rekenen af en nemen de paddenmassagestoel mee naar huis. Maar de grote stoel blijkt zwaarder dan gedacht.
‘Waarom help je me niet met dragen?’ roept pa geërgerd.
‘Het is jouw stoel. Ik bemoei me er niet meer mee,’ antwoordt ma pad.
Hijgend sleept pa pad zich voort tot hij ineens met stoel en al onderuit gaat. ‘Mijn rug!’ kreunt hij. ‘Mijn arme rug!’
