Mijn eerste keer.

Dit is mijn eerste keer dat ik hier iets schrijf. Ik heb al langer een account hier, maar ik had nooit een idee van wat ik zou kunnen neerpennen. Ondertussen heb ik wel een idee, waarover ik een blog kan starten.

Misschien stel ik mij beter even voor, zodat je kan begrijpen vanwaar dat idee komt. 

Ik ben Dimitri, hey hey!, een man (diep van binnen wel nog een jongen) van 32 jaar. Een week geleden is mijn leven voorgoed veranderd. Ik werd namelijk voor het eerst vader. Wat een verandering! Ik ben niet het type persoon die gaat leuteren over hoe knap zijn zoontje is of hoe begaafd hij wel is. Het is wel zo, maar daar gaat het hier niet over.

 Waar gaat het dan wel over? 

Men zegt steeds van een zwangere vrouw, dat ze voor 2 eet. Nu was het zo dat de zwangerschap voor mijn vriendin niet zo aangenaam was. Ze had last van ochtendmisselijkheid, maar dan de hele dag door, gedurende de hele zwangerschap. Eten was dus een helse bedoeling. Ze at niet zo veel, en raakte zelfs wat gewicht kwijt. Moeder en zoon stellen het prima, dus geen zorgen. Maar ze at dus minder. Ze maakte dezelfde porties klaar als voor haar zwangerschap, maar at minder. Het eten dat zij niet at, at ik dan maar op. Ik kan namelijk niet tegen verspilling (ingepeperd door mijn grootvader, die de oorlog nog meemaakte). Dat wil natuurlijk meteen ook zeggen dat ik meer calorieën binnen kreeg en dus wat zwaarder werd. Extra gewicht, waar ik iets aan wil doen. Ik voel me hierdoor niet echt super. Een gezonde levensstijl vind ik belangrijk. Niet enkel voor mij, maar ook voor mijn gezin.