Mijn allereerste selfie…
Mijn eerste selfie was met jou.
Mijn lieve vriendin uit het Hoge Noorden, waar ik nog altijd veel van hou.
Reeds jaren geleden, zijn wij samen voor ons eerste selfie gaan staan.
En dit was echt al vér voordat het digitale tijdperk was ingegaan.
Ja echt waar!
Het was in de tijd, dat je nog niet terug kon kijken naar de foto, die je zojuist had genomen.
Het was in de tijd van het fotorolletje en daar is reeds lang geleden een eind aan gekomen.
Het was altijd op goed geluk en als je na een lange tijd je foto’s kon gaan halen,
dan kon je dag echt niet meer stuk.
Ja, je moest altijd eerst wachten tot het rolletje vol geschoten was en dan pas, bracht je hem weg.
Vaak waren de foto’s verrassend en mooi, maar ook heel vaak had je pech.
Dan stond er weer een dikke duim voor de lens, of ze waren te donker, of juist weer veel te licht.
En bij een andere foto zag je soms enkel een paar benen, dan had je dus niet helemaal goed gericht.
Haha…wat een lol had je vroeger en dan moet je nu eens kijken.
Duizenden foto’s schieten we op vakanties, maar een paar inplakken voor een fotoboek, daar kunnen we ons niet meer mee verrijken.
De mooiste worden zorgvuldig uitgekozen en indien nodig, worden ze zelfs nog even bewerkt.
Daarna volgt het delen op social media, een podium waarmee we ons allemaal een beetje ‘voeden’ en bij complimenten worden we zelfs versterkt.
Soms lijkt het overdreven en soms is het toch ook wel fijn.
Een selfie toont namelijk iets waar je trots op bent, ze toont, dat je er mag zijn.
Mijn eerste selfie is reeds lang geleden en hij was zonder het te weten, in één keer goed.
Ik ga hem nooit vergeten, het was met mijn allereerste beste vriendin en ik ben nog steeds blij en dankbaar, dat ik haar toen in het Hoge Noorden (Veendam) heb ontmoet.
door: een Stem van Gedachten
#selfie #foto
Mijn eerste selfie was met jou.
Mijn lieve vriendin uit het Hoge Noorden, waar ik nog altijd veel van hou.
Reeds jaren geleden, zijn wij samen voor ons eerste selfie gaan staan.
En dit was echt al vér voordat het digitale tijdperk was ingegaan.
Ja echt waar!
Het was in de tijd, dat je nog niet terug kon kijken naar de foto, die je zojuist had genomen.
Het was in de tijd van het fotorolletje en daar is reeds lang geleden een eind aan gekomen.
Het was altijd op goed geluk en als je na een lange tijd je foto’s kon gaan halen,
dan kon je dag echt niet meer stuk.
Ja, je moest altijd eerst wachten tot het rolletje vol geschoten was en dan pas, bracht je hem weg.
Vaak waren de foto’s verrassend en mooi, maar ook heel vaak had je pech.
Dan stond er weer een dikke duim voor de lens, of ze waren te donker, of juist weer veel te licht.
En bij een andere foto zag je soms enkel een paar benen, dan had je dus niet helemaal goed gericht.
Haha…wat een lol had je vroeger en dan moet je nu eens kijken.
Duizenden foto’s schieten we op vakanties, maar een paar inplakken voor een fotoboek, daar kunnen we ons niet meer mee verrijken.
De mooiste worden zorgvuldig uitgekozen en indien nodig, worden ze zelfs nog even bewerkt.
Daarna volgt het delen op social media, een podium waarmee we ons allemaal een beetje ‘voeden’ en bij complimenten worden we zelfs versterkt.
Soms lijkt het overdreven en soms is het toch ook wel fijn.
Een selfie toont namelijk iets waar je trots op bent, ze toont, dat je er mag zijn.
Mijn eerste selfie is reeds lang geleden en hij was zonder het te weten, in één keer goed.
Ik ga hem nooit vergeten, het was met mijn allereerste beste vriendin en ik ben nog steeds blij en dankbaar, dat ik haar toen in het Hoge Noorden (Veendam) heb ontmoet.
door: een Stem van Gedachten
#selfie #foto
