Mijn gedachten over het geloof en mijn bekeringsgeschiedenis

Ik dacht vandaag eens na over het geloof in God, zoals ik wel vaker doe. 

Ik ben behoorlijk anti-christelijk opgevoed, maar heb in 1998 een ervaring met God gehad en in 2000 ben ik tot levend geloof gekomen. Ik houd me nog steeds aan de uitspraak die ik in 2000 deed in mijn zoektocht naar de Waarheid over God: Als ik besluit dat God leeft, ga ik Hem dienen. Als ik besluit dat Hij niet leeft, ga ik door met mijn leven zoals het nu is.Wat is Waarheid? Bestaat God wel of bestaat God niet? 

Thuis hoorde ik altijd de vraag: waar was God voor de Joden in de 2e wereldoorlog. Veel familieleden van de kant van mijn vader zijn daar op tragische wijze om het leven gekomen, enkel en alleen omdat ze Jood waren.

In 1998 liet God me zien dat Hij alles met me kan doen wat Hij wil en Hij liet me zien dat er heel veel mogelijk is voor de gelovigen. Hij liet me mijn  mond opendoen en er een gebed uit laten komen, wat ook uitkwam. Iets heel bijzonders voor mij, ongelovig als ik was. Ik was samen met Hans aan het wandelen in de duinen bij Kijkduin. Dag ging wat moeilijk door een spierblessure en ik liep nog niet zo lang zonder krukken. Toch ging ik door de knieën en kwamen de woorden: Vader, geef me kracht om boven te komen in Jezus Naam, amen. Ik keek verlangend omhoog naar die steile duintop. Als hardloopster was dat een soort spierkrachttraining voor me, om sterk te worden. Ik trainde ook op een brug bij ons in de buurt om dezelfde reden. Ik kwam boven aan, maar was God alweer vergeten. Ik was in die tijd helemaal nog niet bekeerd en ook niet van plan dat wel te doen. 

Het liep anders...