Steeds vaker krijg ik in mijn salon te horen: Ik had echt niet verwacht dat jij van de hardcore bent" Dan zeg ik altijd: "Dan moet je mij maar eens zien hakken dan weet je het wel." Niet dat ik zelf vind dat ik het goed kan, want ik doe mijn eigen ding en ga op de muziek, maar hardcore dat voel je of je voelt het niet.

Don't judge a book by it's cover. Nee ik heb geen opgeschoren haren en ik draag ook geen aussie, maar dat is ook echt dat beeld wat in mensen hun hoofd zit als ze aan hardcore denken. Haha so 90's!!

Toen ik begin twintig was heb ik vaak gedacht dat ik oud begon te worden. Ik dacht: "Nu kom ik nooit meer van die tig af." En hoewel ik echt genoten heb van mijn jeugd, begon ik pas echt te leven toen ik in die tig zat. Vroeger was ik altijd heel erg verlegen, rustig en stil.  Totdat ik een avondje ging stappen in de plaatselijke discotheek en een voor mij onbekende dj Korsakoff draaide, voor die tijd had ik altijd een hekel aan hardcore maar die avond veranderde dat. Ze draaide een nummer "Unleash the beast." nou dat gebeurde inderdaad bij mij ja. En ik begon het ritme en de vrolijke deuntjes te waarderen, waar bijna al mijn vriendinnetjes los gingen op de housemuziek ging Angie met de jongens naar de zaal ernaast waar we los gingen op hardcore. 

Tegen mijn vijf-en-twintigste kwam de baby-boomfase. Het leek wel alsof de ene babyshower de andere aan stak, de ene na de andere vriendin werd zwanger. Er werd niet meer gepraat over wie, wat had uitgevreten op onze wilde stap avonden, maar er werd gepraat over; poepluiers, babydoekjes en voedingen. Helaas had mijn vader al die tijd al gelijk, als je ouder word gaan de meeste vriendschappen uiteen. En dat is ook helemaal niet erg, want je ontmoet gaandeweg ook weer nieuwe mensen.  Gelukkig zijn niet al mijn vriendschappen ondergegaan aan het burgerlijke leven. Maar hoewel de meeste mensen zaterdag avond na Idols naar bed gingen, stond ik al op het volgende feestje.

Rond mijn zes-en-twintigste begon ik meer festivals te pakken. Ik had één vriendin met wie ik veel samen feestte. En samen leerden we nog meer mensen kennen en op een gegeven moment gingen we met diezelfde mensen naar het feest toe en zo ontstond onze hardcore familie.  Op een gegeven moment kende zelfs onbekende mensen onze groep omdat hij zo groot was, ik denk alles samen wel twintig man, maar waar we vooral om bekend stonden: loyaliteit en verbondenheid. Onze familie was zo hecht met elkaar, dat was echt speciaal. Als je dan met *jouw familie* naast elkaar stond tijdens zo'n eindshow, te kijken naar het vuurwerk en te genieten van elke beat van de muziek. ONBETAALBAAR

Loading full article...

Geweldig toch
Zelf ga ik nog steeds naar zulke feesten maar ind iets minder dan vroeger , heb ondertussen al 2 Kids ,ook hun kunnen niet wachten tot ze mee mogen met mama voor de eerste keer
hardcore super tof !
Heel mooi geschreven ^^