Mijn hond sleept mij door de pijn.
Vanmorgen ging de wekker en als mijn hondje Snoopy dat geluid hoort, ja dan weet ze, het is “knuffeltijd”. Een ochtend knuffel is een dagelijks ritueel geworden. Dus Snoopy kruipt lekker tegen me aan, terwijl ik met moeite bij mijn telefoon kan komen om het irritante gebliep uit te zetten.
Eindelijk die houd z’n kop, oefff even weer plat liggen. Mijn rug, heupen en knie doen gruwelijk zeer, dit word weer zo’n rot dag weet ik al op dat moment.
Knuffelen met de hond terwijl de tranen van pijn over mijn wangen stromen. Snoopy slikt ze van me af en kruipt nog eens dichter tegen me aan, of dat ze wil zeggen; ‘Kom op vrouwtje, het komt wel goed!!’
Met grote moeite sleep ik me uit bed en zet koffie. De hond wordt voor me uitgelaten, gelukkig maar. Mijn benen doen zo raar, het voelt net of dat mijn spieren hun eigen leven leiden in mijn benen. En oh, wat een steken door mijn heupen, niet te houden dit. Mijn knokkels branden als een gek :(
Goed om te lezen dat je blij met met yoors.
Yoors kwam voor mij op het juiste moment.
Ik bleef maar in gedachten rondhangen en heb nu met dit vette afleiding
en het geeft mij nieuwe energie.
Zo liep ik vanochtend om 9.15 uur buiten met een camera om dieren in de winter te fotograferen.
Heel veel sterkte en een knuffel.
Zorg goed voor jezelf.
Groetjes josma