Met mijn ogen vol met tranen verliet ik mijn moeders armen.

- 12 november 2016

Laatste dag in Nederland, super excited maar toch heel nerveus. Het is inmiddels 12 uur smiddags, en ik zit met mijn ouders en mijn jongere zusje op het vliegveld. We zijn allemaal wat emotioneel, want ik moet immers ongeveer een jaar zonder ze. Er gaat zoveel door mijn hoofd heen, heb ik alles? zou het gezin wel leuk zijn? ''We moeten doorpakken, anders kom je nog te laat'' hoorde ik mijn moeder huilend zeggen. Eenmaal aangekomen bij het incheck punt was het dan echt zover. Mijn zusje stond vol tranen naar me te kijken en liep snel naar me toe voor een stevige knuffel, ze vond het idee van enigskind zijn voor een jaar maar niets. Pap gaf me een stevige knuffel en een kus op mijn wang, zijn blik zei eigenlijk wel genoeg. Een trotse papa maar toch ook een hele emotionele papa. Mam omhelsde me en we hebben wel 5 minuten zo gestaan, allebei huilen in elkaars armen. Mam zei, ga nu maar anders word het alleen maar moeilijker. Huilend liep ik verder met een brok in mijn keel, je familie huilend achter laten is niet niks. Een jaar geen knuffels, een jaar een andere familie. Toen ik ingecheckt was moest ik me groot houden. Niet huilen deb niet huilen. Na een tijdje stapte ik mijn vliegtuig in en voor ik het wist was ik al in Engeland. Ik zou opgewacht worden op het vliegveld door mijn nieuw gastgezin. Een man en en vrouw met 2 dochtertjes. Ze wonen in Manchester, een super toffe stad! Ik werd heel warmhartig ontvangen door mijn gast gezin, en de meisjes waren super schattig en beleefd. Dit moet goed gaan komen dacht ik! Ik reed met hun mee naar hun huis. Een super groot luxe huis met een badkamer voor mij alleen, een slaapkamer en zelfs een inloopkast. Het leek wel een paradijs. Ik was best moe door de emotionele dag, en ik was deze dag nog vrij. De volgende morgen ( 13 november) zou mijn eerste werkdag zijn!

- Word vervolgd


Loading full article...

Debbb!... Show more
Ah super lief berichtje, doet me echt goed! Mis jou ook heel erg! Kan niet wachten tot ik je weer zie. Dikke knuffel.
ik ben je gaan volgen en zal alles lezen met smart :-)
Lijkt me een erg leuke ervaring. Ik ga je zeker volgen :) Succes daar!
Wauw wat een avontuur! Geniet van deze ervaring.
Gaat wel lukken hoop ik! :)
Dat geloof ik meteen, dat het afscheid emotioneel was. Gelukkig geen afscheid voor altijd.
Nee precies, dat was uiteindelijk ook de instelling. En gelukkig is mijn moeder nu heel blij dat ik het hier goed heb!
Wow, wat een spannend avontuur. Mijn dochter was 17 toen ze naar NL ging om te studeren en ik heb ook tranen met tuiten staan huilen op de airport.
Ja snapik! blijft moeilijk. 17 jaar is ook niet niks zeg!
Spannend inderdaad een avontuur!
Een hele leuke eerste bericht, ben benieuwd naar je verhalen. Heel knap dat je dit avontuur aandurft.
Thanks! Het is inderdaad ook niet niks, ik ben echt een familie kind dus het is wel even wennen en slikken. Maar ik hou wel van wat avontuur en ben benieuwd wat er al die maanden allemaal nog op mijn pad gaat komen!
More replies (1)