Wat ben ik trots. Trots om te vertellen dat mijn persoonlijke website online staat. Doodeng omdat ik op deze website ook mijn eerste blog heb geschreven welke gaat over mijn verleden met een eetstoornis.
Mensen zullen zich herkennen in mijn verhaal en er zullen ook mensen zijn die er weinig van begrijpen en er hun oordeel over klaar hebben.
Ik hoop door het schrijven van mijn blogs mensen te inspireren en te laten zien dat je er nooit alleen voor staat.
Jij bent de enige die er mee kan leren omgaan hoe moeilijk dit ook lijkt.

Tot mijn pubertijd was er eigenlijk niks mis met mijn gewicht.
Ik was niet slank maar ook niet dik maar wel heel onzeker en gevoelig voor kritiek.
Rond mijn vijftiende jaar denk ik dat ik voor het eerst begon met lijnen doordat ik erop aangesproken werk dat ik best dikke boven benen had.
Tegenwoordig noemen ze dat curvy geloof ik.
Het waren alleen mijn benen.
Ik had een normale taille en normaal gewicht.
Steeds vaker begon ik lange wijde shirts te dragen en jurken of korte broeken droeg ik al helemaal niet want dan zag je mijn benen.

Ik nam als ontbijt een snee brood en voor de lunch ook vaak maar een of twee sneetjes brood of at de hele dag niks en alleen mijn avond eten.
Ik viel wat af maar ik werd nog steeds gewezen op mijn dikke boven benen.
Ook mijn vader kon soms opmerkingen plaatsen als ik bijvoorbeeld eens iets lekkers had gekocht voor mezelf.
Ik kreeg het gevoel dat ik er niet van mocht genieten en erop aan gekeken werd dat ik geen maatje 34 had.
Ik begon stiekem te eten want dan kon ik ook niet aangesproken worden op mijn eet gedrag.
In bijzijn van andere hield ik me netjes aan een normaal eet patroon en sloot een abonnement af op een sportschool.

Als ik me weer eens onzeker voelde of eenzaam was begon ik te eten…niet gewoon eten maar veel te eten.
Brood, crackers, koekjes, snoep t maakte eigenlijk niet uit.
Ik at zelfs chocopasta met een lepel zo uit de pot.
Eerst zorgde ik er wel voor dat mijn gewicht redelijk stabiel bleef doordat ik me ook op het sporten storten .
Dit heb ik enkele maanden vol gehouden tot ik me ook op de sportschool steeds onzekerder begon te voelen door alle zogenoemde fitgirls te zien met hun mooie figuurtjes.
Ja ook in mijn jeugd waren er al fitgirls.

Er kwam dus een andere manier om niet teveel aan te komen en toch door te kunnen gaan met mijn eetbuien. Steeds vaker verloor ik de controle over eten door spanning en onzekerheid......

Meer lezen klik dan hier verder naar mijn verhaal.