Hieronder geef ik graag antwoord op de leuke vragen van Ingrid Ferwerda
1. Wat is jouw mooiste herinnering aan muziek?
Zoals jullie misschien weten kom ik uit een groot gezin, 13 kinderen. Wij hadden niet veel luxe, geen eigen kamers, geen pick-up e.d, we hadden zelfs geen tv, maar wel een radio. Maar je moet niet vergeten dat ik over 1955 spreek en dat de eerste (zwart-wit)televisie-uitzending pas op 2 oktober 1951 plaatsvond. Sinds ongeveer 1954 hadden wij een tv en zo’n jaar later kwam de grote verrassing. Er kwam een radiomeubel in ons huis met voor ons een wonderbaarlijk mooi product, een grammofoon! Later beter bekend als platenspeler, draaitafel of pick-up. Bij dat gloednieuwe meubel zat ook één enkel 45-toerenplaatje. Mijn vader zette het op, het was immers het enige plaatje wat we bezaten. Maar wat zou hij daar later spijt van krijgen! Het was namelijk Rock Around The Clock (1955) van Bill Haley & His Comets. Onmiddellijk na de eerste tonen begon een kluitje kinderen als dwazen te dansen en ondergetekende niet in het minst. Ik was toen zes à zeven jaar oud. Ik vond het geweldig, fantastisch, super en ging bijna uit m’n dak. Samen met m’n zes jongere broertjes en zusjes dansten we dat het een lieve lust was.
Het gezicht van mijn vader betrok en toen wij de volgende dagen bij elke mogelijke gelegenheid dat plaatje weer opzetten betrok zijn gezicht steeds meer. Niet lang daarna wilden we weer eens genieten van die geweldige beat, maar … we konden het plaatje niet meer vinden. We zijn nooit te weten gekomen wat er met dat plaatje is gebeurd, maar zo moeilijk te raden was het natuurlijk niet. Vader had het waarschijnlijk in stukken gebroken en in de vuilnisbak gegooid, hij werd er gek van. Een klein trauma in onze kinderzieltjes, maar echt wel de mooiste herinnering aan muziek.
2. Wat beluisterde jij vroeger zoal?
Dat was natuurlijk Rock-‘n-roll (voluit rock and roll) met niet te vergeten Chubby Checker, maar ik heb ook de fantastische opkomst van Elvis Presley, de Beatles, de Rolling Stones, de Shadows, de Kinks en talloze andere groepen mogen meemaken. Ongeveer acht jaar later zou ik ze op de danslessen allemaal weer tegenkomen. Ik denk wel de mooiste en meest creatieve periode uit de muziekhistorie.
3. Ben je ooit naar een concert geweest?
Nee, ik vond het allemaal maar overdreven gedoe. Talloze meiden die stonden te janken of in katzwijm vielen, dat was niets voor mij. Bovendien hou ik niet van grote massa’s. Of ja, ik ben toch naar sommige concerten geweest. Naar kleine concerten van schoolbands, waar ik een afkeer van kreeg omdat het geluid veel te hard stond.
De echte afkeer van keihard geluid en opeengepakte massa’s, met overal borden met waarschuwingen voor zakkenrollers, kreeg ik na enkele bezoeken aan discotheken. Dat is een verhaal apart, maar één belevenis wil ik wel vertellen. Gezien het stijldansen dat ik had geleerd kon je dat gedoe in de disco moeilijk dansen noemen, maar vooruit maar. Ik was heerlijk aan het dansen, beter gezegd de marathon aan het rennen, met mijn prachtige vriendin. Na 20 minuten brulde ik haar al dansend toe: ‘Ik dacht dat een plaatje maar 3 minuten duurde, maar deze duurt al 20 minuten, ik ben bekaf.’ Zij moest lachen en zei: ‘Ze zijn al 5 keer gewisseld hoor!’ Dit is wat ik tegen discotheken heb: veel te harde muziek en dan nog van koekoek ene dreun ook, veel te druk en je moet constant op je zakken letten, waarbij weliswaar 1 zak goed opgeborgen zit, dat scheelt alweer.
En oh ja, ik ben één keer naar een concert van Doe Maar geweest. Dat was heerlijke muziek, maar ook weer veel te hard, veel te druk en je kwam druipnat thuis van het bier dat gewoontegetrouw in de rondte werd gesmeten. Leuk, maar niets voor mij.
Goh, ik dacht werkelijk dat ik nog nooit naar een concert was geweest, maar nu schiet me te binnen dat ik een keer naar een concert van Lee Towers ben geweest, in de Ahoi hallen. Dat was mooi, maar daar zat je de hele avond op een stoeltje in een uitverkochte enorme zaal, soms met de aansteker boven je hoofd. Aangename muziek, maar verder nee, niet mijn ding.
Ik zal de rest zo kort mogelijk beantwoorden want het is al een lange blog (maar dit is zo’n leuke opdracht dat ik nog veel meer zou willen schrijven).
4. Welke muziek heeft tegenwoordig jouw voorkeur?
Alle muziek die mij een goed gevoel geeft of past bij de stemming op dat moment.
Ik heb teveel favorieten om op te noemen.
5. Heb (of had) je posters op je slaapkamer?
Ja, één van Brigitte Bardot, wat een stuk was dat toen!
6. Van wie ben (of was) je fan?
Nooit als fan ergens aangemeld, maar alle Sixties en sommige Seventies waren super.
7. Welk nummer zou volgens jou op één in de Top2000 moeten staan?
Uit idealistisch oogpunt: The Elephant Song van Kamahl.
Bedankt Ingrid voor de leuke opdracht.
Ed Eggink
