Mijn prinses Mireia

Mijn allerliefste prinses, lekker ding, schatje patatje!

Vandaag maar eens een brief aan jou. Niet dat het je nu boeit, maar wie weet, later wel.

Weet je wel hoeveel bewondering ik voor je heb? De manier waarop jij in het leven staat, de manier waarop jij geniet van alles, de manier waarop jij met mensen omgaat. Hoe je mensen weet te raken, alleen maar door die grote glimlach van je te laten zien. Oké, oké, je weet die glimlach ook heel goed te gebruiken en je schroomt ook niet om em in te zetten als je iets gedaan wilt krijgen haha. Oh ja, je weet precies hoe het moet. Je handjes om m’n gezicht, je grootste en mooiste lach opzetten, ‘pease mama, pease’ (please mama, please).

Je bent zo ontzettend leergierig, nieuwgierig, vindingrijk, bijdehand, behulpzaam, innemend, maar bovenal heel erg lief en een heerlijke knuffel. Je pikt dingen zo snel op, één keer kijken of luisteren en je doet het zelf wel. Je wordt drietalig opgevoed, je leert het Catalaans van papa, het Nederlands van mama en het Engels op de opvang en van de televisie. Je begrijpt alle drie de talen perfect, ik vind dat bijzonder. Als oma iets tegen je zegt in het Catalaans, antwoord je haar keurig… in het Nederlands whahahaha. Wat oma dan weer niet begrijpt, komisch om te zien en te horen.