Mijn sollicitaties gaan niet altijd over rozen
Mijn eerste sollicitatie van deze reeks was bij Sting. Je weet wel, die kledingzaak waar vaders en moeders heen gaan als zij graag met de trend meegaan. Want dat is een beetje een dingetje van Sting. Sting kopieert en na tientallen jaren nadat de hype over is. Verschijnt het in de winkels bij Sting. Volgens mij, als je heel goed luistert over twee jaar. Hoor je het nummer drank en drugs in hun winkel draaien.
Ik ben hier natuurlijk ook niet om de medewerkers of de leidinggevende bij een desbetreffende Sting belachelijk te maken. Zei doen namelijk ook gewoon hun werk. De enige mensen die invloed hebben zijn de eersteklas ontwerpers die de kleding bij Sting ontwerpen of ja kopiëren, zoals elke kleding multinational. Godverdomme mensjes toch, als jullie al bijna alles jatten. Is het misschien verstandig om het ietsjes beter aan te pakken. Het lijkt op de collectie van kanye West, met een dik vleugje coolcat.
Om twee uur had ik m’n afspraak, als ik nou de bus om 1 uur pak. Ben ik natuurlijk ruim op tijd. Ik had nog wat gelukspilletjes liggen. Ik heb een nogal te enthousiast hartje. Mijn niertjes geven net iets te veel adrenaline af wat mijn hart altijd laat pompen alsof het denkt dat ik in gevaar ben. Dus ik dacht, ik leef maar een keer en pop een paar pillen.
Dit bleek natuurlijk iets te veel van het goede. Ik zat in de bus, en serieus het leek of moeder Theresa neerdaalde en me een blow job gaf achterin in de bus. Ik werd een facking Boeddha die zen zelf heeft uitgevonden.
