Mijn (waargebeurd) verhaal deel 17
En toen zette ik mijn handtekening......
Meteen daarna namen we afscheid en toen we buiten stonden keken Pablo en ik elkaar aan. Het enige wat ik kon zeggen is of ik er goed aan had gedaan om te tekenen. Ja zei Pablo we zijn van Lon af. En van de winkel zei ik. Is dit wel oké? Ik had zo een naar gevoel over me. We gingen er van uit dat alles goed werd afgehandeld en toen we in de auto zaten besefte we dat we onze spullen uit de winkel moesten halen en dan was het klaar. Heel even ontsnapte er een diepe zucht bij mij. We waren er klaar mee.
Maar al heel snel kwam dat nare gevoel weer over mij en kreeg ik boze gevoelens. Hoe durfde hij mij zo te benaderen. Maar ondanks het onderbuik gevoel ging ik er van uit dat dit allemaal goed kwam. Het echte besef dat dit dus helemaal niet klopte kwam later. Het werd even een heel grijs gebied voor ons. Hoe nu verder? Lon had gezegd dat hij het met de bank ging regelen, maar ik vertrouwde het niet en ben zelf gaan bellen met de rabobank. Ze waren niet op de hoogte en ik maakte een afsprak met ons contact persoon en ik noem hem meneer ikhoumevandedomme.
Toen we aan zijn bureau aanschoven vroeg meneer ikhoumevandedomme waarmee hij ons van dienst kon zijn.
