Aangezien mijn brein niet zo goed kon denken en dingen kon onthouden ben ik begonnen met alles wat er op een dag gebeurde in de periode van de borstamputatie operatie tot en met aan de vier chemokuren die ik daarna ging krijgen om alle boze celletjes dood proberen te krijgen, in een schrift te schrijven.

Dit deed mijn vader vroeger ook al en heeft hiermee voorkomen dat hij bijvoorbeeld medicijnen kreeg die allang gestopt waren en absoluut niet met degenen konden die hij toen op dat moment gebruikte. Als mijn vader weer eens half van de wereld was door morfine, dan hoefden we alleen maar in het schrift te kijken hoe en wat er aan de hand was. Hij hield dat bij op de momenten dat hij enigszins bij de tijd was en elke dag ook als hij thuis was.

Zo schreef ik dus ook elke dag in mijn schrift, superhandig want als ik op een controle kwam dan wist ik niet meer hoe die week ervoor gelopen was. De oxycodon hakte er behoorlijk in en was vaak niet genoeg en dan kwam er extra pijnstilling bij en zo raakte mijn brein erg wazig. Welke medicijnen waren geminderd en welke verhoogd. De pijnen her en der wisselden ook, slapen ging goed en dan weer slecht. Zat er ergens een verband tussen?

De uitslag van de knobbel die in mijn borst zat kwam als een harde klap en was niet voorzien dat het zo erg zou zijn. Het bleek de ergste vorm van borstkanker te zijn en de meest agressieve vorm die het snelst via cellen zich kon delen.

Loading full article...