Minimaliseren omdat het moet

Einddatum oplevering 29 maart dus goed op schema. Gebroederlijk de schouders eronder op een doordeweekse vrije dag. 's Morgens in Rotterdam om eens flink uit te pakken. Nagenoeg de gehele inventaris van de keuken als een blok aan de straat, evenals antieke en afgedankte aderlatingen in de categorie leesvoer, vele vergeelde videobanden en crisishoeveelheden cassettebandjes. Paperassen, een compleet bureau, het wandmeubel en glaswerk. We bouwen een fort, waarbinnen de lichtere last zich beschermd weet tegen de wind en onneembaar voor onverlaten. Graaiers verschijnen als kapers op de kust en die is veilig.

Terwijl de hoop nog niet is opgegeven maar wel al met een derde gereduceerd door toedoen van jagers en verzamelaars, stouwen we onverstoorbaar verder. Sjouwen ook. Een bank, fauteuil, matrassen. Dozen prullaria, duistere projecten, georganiseerde chaos van binnen naar buiten. Een vuilniswagen rijdt langs. Mindert vaart. Vertrekt. Gordijnen, een kaptafel, wasdroger en magnetron. De vuilniswagen is terug.

Terwijl het wijnrek met overjarige flessen fier fronst vanaf het troittoir beginnen oranje overalls overlast te beperken. Er is melding gedaan van illegale dump en dit team is als eerst ter plekke. Na een verklarende woordenwisseling wordt de melding ingetrokken en het eerste deel grofvul vast afgevoerd. De stoep blijft bezemschoon achter en we krijgen het bindend advies de invalidenparkeerplaats - waar we toch al voor betalen - te herinrichten met minder valide vuilnis. De buurman krijgt hier lucht van en verplaatst ook zijn bolide zodat we nu beschikken over een driemaal zo grote oppervlakte als enige uren ervoor. Met frisse moed verder binnenstebuiten gekeerd.

Van het kastje naar de muur. Kastje van de muur en weg ermee. Planken en -dragers weggedragen. Veelvouden losse flodders, snippers, kamerplanten en potjes, asbakken, lege en gevulde flessen. Een uitdragerij is er niets bij. Nu en dan een adempauze maar toch al gauw een vfijtal uren aan het beuken als voor de tweede keer deze dag hulp verschijnt uit onverwachte hoek - in tweevoud nog wel. Een tweede vuilniswagen komt voorrijden, uitgerust met grijper ditmaal. In een mum van tijd maakt hij parkeerbeheer weer blij door ook onze volgende verzameling te vervoeren naar de eeuwige jachtvelden. Een ijzerboer meldt zich bovendien en klampt zich als magnaar gelijk een magneet vast aan alles dat aantrekkingskracht heeft. Vakkundig vonkend met een snijmachine maakt hij hapklare brokken van een geïmproviseerde stalling, hekwerk en ander metaal materiaal. Weg is weg en opgeruimd staat netjes.

Als de derde vuilniswagen die dag door de straat druist, is het moment van duisternis nagenoeg ingevallen. De animo is er nog, aan energie ontbreekt het ons. Gelukkig is het overgrote gedeelte van de chaos ordentelijk opgedonderd. Overmorgen staan er twee dozijn helpende handjes te wapperen om ook het breken en slopen te verzorgen. Plavuizen uit woonkamer en keuken, planken en kasten uiteen, zeil wordt weggetrokken en wandbekleding weggehaald. Als het leeg is, en de inspectie verloopt volgens plan, zijn we leeg zaterdag. Enkele ritjes naar het milieupark en de stort daargelaten ruim op tijd voor de einddatum.