In de nacht geschreven..
.
Hier zit ik dan, achter mijn vertrouwde computer.. Moeders is al vast naar bed gegaan.. Naast mij staat een beker koude koffie en op de achter grond speelt zachtjes de on line radio.. Maar voordat ik vanuit mijn hartje kan gaan schrijven, nog even de hondjes en de kat eten gegeven..
Voor het eerst dat ik niet naar woorden hoef te zoeken, er gaan zoveel woorden, zoveel zinnen door mijn hoofd, dat ik even niet zo goed weet waar ik nu moet beginnen.. Misschien met het besef, dat ik het afgelopen half jaar, aan het vluchten ben geweest, voor mijzelf, de delen uit de zwerm, maar nog het meeste voor al mijn emoties.. Tot het punt dat ik van binnen niets meer voelde, dan een dof en verdoofd gevoel..
Nadat het vrijwilligerswerk wat ik nog steeds met veel liefde doe, helpen bij een ontmoetingsgroep voor licht dementerende mensen, veranderde van 3 dagen in de week naar 2 keer in de week ongeveer ander half uur.. Wat trouwens niets met mij te maken had of de situatie, maar eerder met de leiding gevende en mijn contact met haar..
