Moeders, die hier ook lid is, kwam als eerste met het idee, dat het misschien wel leuk was, dat ik mee ging met de yoors reis naar Benidorm... Alleen ? Riep ik verbaast uit.. Tja, ik kan niet mee, antwoorden zij, je weet toch dat ik met tante miep, een cruise ga maken.. Dat is waar ook helemaal vergeten.. Maar misschien kom ik aan het einde van de vakantie nog wel een weekendje over, kan ik de andere schrijvers ten slotte ook ontmoeten, stelde zij mij gerust...
Voordat ik kon bedenken, wie ik dan toch mee kon vragen, want alleen gaan, is toch echt geen optie, iets met knikkende knieën en dubbelzijdig plakband tussen mijn kiezen, praat erg lastig kan ik zeggen..
Hoorde ik mijn mobieltje overgaan, om daarna de bekende stem van Vincent te horen.. Goede morgen, schoonheid, hoe is het vandaag ? Voor ik antwoord kon geven: Goed lieverd, en met jou ? Ging hij direct verder: Sorry dat ik maar meteen met de deur in huis kom vallen, maar heb je zin om met mij op vakantie te gaan naar Benidorm ? Even was ik te verbaast om te reageren en moest eerst even gaan zitten.. Je bedoelt toch niet het schrijvershotel, want daar liep ik net ook over na te denken.. Was mijn nog steeds mijn verbaasden antwoord.. Dat is wat ik bedoel, bevestigde hij, want na het lezen van je blog, ben ik een beetje verder gaan kijken en kwam zo bij dat hotel..
Nadat ik mijzelf nog even in mijn arm had geknepen, om te beseffen dat ik niet droomde, en 1000 vragen die door mijn hoofd schoten het zwijgen had opgelegd.. Heb ik hem eerst antwoord gegeven: Ja, Vincent, dat lijkt mij enorm, super leuk, heel graag ga ik met je mee op vakantie.. Zijn reactie was een diepe zucht die uit zijn tenen kwam...
Zo zat ik een paar dagen later in de trein richting Utrecht, op bezoek bij Vincent, om alle medische dingen te regelen, en de handelingen te leren die nodig waren om de vakantie te doen slagen.. Hier zag ik totaal niet tegen op, en toch had ik de kriebels in mijn buik, of waren het misschien dan toch een paar vlinders...
De eerste ontmoeting met Vincent na best een lange tijd, behalve dan via watts ap en video gesprek, was bijna als van ouds, alsof er totaal geen tijd had tussen gezeten, zelfs de grote koffie beker stond al klaar om samen te delen. Het belangrijkste nieuws was die dag dat hij toestemming had van de artsen om deze reis te maken, wanneer er dan ook in Benidorm een arts mee kon kijken en handelen mocht wanneer dat nodig was.. De verzorgende en medische handelingen had ik snel onder de knie, en konden wij samen toe leven naar onze droom vakantie...
Eindelijk, ja eindelijk.. Begon onze vakantie, dan op 2-7-2017... Want de vakantie begint op het moment van vertrek en niet pas wanneer wij aankomen.. Met de wens ambulance (om alle complicaties uit te sluiten) vertrokken wij op tijd uit Nederland, om na een overnachting in Frankrijk, de volgende dag in het hotel aan te komen...
Toch wat zenuwachtig, vreemd want daar heb ik nooit last van hm hm, ging ik vooruit het hotel binnen, waar een vriendelijk gezicht mij toelachten.. Bekend van een foto schoot het door mijn hoofd, pas toen herinnerde ik het mij weer van al die heerlijke recepten.. Elizabeth, na een korte begroeting, kon ik mijn kamer sleutel in ontvangst nemen en vroeg aan het aardige meisje achter de balie hoe wij het beste met het rijdende bed bij de kamer konden komen.. Toch wel erg handig zo een kamer op de begane grond...
Hallo Ingeborg, als ik het goed begrepen heb ? Hoorde ik iemand ons begroeten... Ja, bevestigde wij, om ons langzaam om te draaien, hoi ik ben Frieke, en zit in de kamer naast jullie, want volgens mij hoeft je vriendje niet door de open slaande terras deuren maar kan het ook wel binnen door.. Voor ik antwoord kon geven dat het echt makkelijker was enz. enz. Deed zij een stap op zij en keek ik in de mooie bruine ogen van Vincent, die prins heerlijk in een aangepasten rolstoel zat, die voortgeduwd werd door Albert hoorde ik later bij het afscheid nemen bij de kamer deur..
Pas nu begreep ik waarom Vincent de laatste dagen moeilijker te bereiken was geweest, hij steeds klaagde over spierpijn en er steeds iemand vertrok als wij een video gesprek starten maar hij niet wilde vertellen wie het was. Leven de fysiotherapie fluisterde ik Vincent in zijn oor, voor hij de sleutelkaart in de deur stak, en wij samen op zoek gingen naar het kastje, zodat wij licht konden maken.. Niet nodig fluisterde Vincent, verbaast maakte ik oogcontact met hem, en o daar waren die vlinders toch weer, niet een paar maar wel duizenden te gelijk, in zijn ogen kon ik lezen, dat hij het zelfde voelde, de stilte had het al gezegd...
WAT ER NOG ALLEMAAL GAAT GEBEUREN DEZE VAKANTIE ? GEEN IDEE, MAAR HET WORD ER EEN OM NOOIT MAAR DAN OOK NOOIT MEER TE VERGETEN, EEN DROOM....
Het vervolg deel B.. Kun je hier lezen: Schrijvershotel
