Een tijdje geleden hield ik hier de laatste loodjes van mijn zwangerschap bij. Daarna even radiostilte van mijn kant.. Los van het feit dat een baby krijgen sowieso veel energie kost, heeft de laatste weken ons wel heel veel energie gekost en een paar jaar van ons leven denk ik...

13 maart ben ik met 41 weken zwangerschap bevallen. Graag zou ik zeggen van een gezonde baby, maar dat was zeker niet aan de orde. Het begon op de woensdagochtend rond een uur of 4. Ik had krampen, ging naar de wc en weer terug naar bed. Kwartier later werd ik wakker van krampen die voor mij voelde als het echte werk en kon niet rustig liggen dus stond op en mijn vliezen braken toen. Toen dus weer naar het toilet en toen zag ik dat meneer in het vruchtwater had gepoept. Dus gelijk maar mijn huishouden wakker gemaakt en kwart over 5 kwamen we bij het ziekenhuis aan. Op dat moment had ik 2 cm ontsluiting. Helaas vorderde dat niet echt vanzelf dus moest ik aan de weeën opwekkers. Het ging allemaal niet zo vlot en op een gegeven moment werd ik moe. Toen ik om 16u zo'n 5cm ontsluiting had, had ik door dat ik dit niet meer vol ging houden zonder hulp, dus vroeg ik om een ruggenprik. Waar ik vervolgens nog een uur op heb moeten wachten. Was blij toen hij er uiteindelijk in zat.. en eigenlijk ging dit alles goed, ontsluiting vorderde niet heel hard, maar vond wel effe prima zo.

Tot om ongeveer half 12 s'avonds. Ik had een wee gehad en ineens had ik erge pijn onder de navel. En dat terwijl ik mijn weeën niet voelen kon. En terwijl ik twijfelde of ik op de knop moest drukken stormde de verloskundige en gynaecoloog binnen dat de hartslag van baby daalde. Dus ik vertelde over mijn pijn en ze waren bang dat de litteken gescheurd was, vorige was met keizersnede, maar ik zei al dat de pijn hoger zat dan dat. Maar goed, baby moest er direct uit, klaarmaken voor keizersnede zou te lang duren. Ik had volledige ontsluiting maar sinds dat pijn moment geen wee meer gehad. Dus ik moest gewoon in luchtledige gaan persen, wat niet echt ging. Met 4 man waren ze bezig met mij. Eentje te duwen op de buik, gyneacoloog bezig met knip zetten en een pomp en de anderen om mijn benen zoveel mogelijk naar mij toe te duwen in de hoop dat dat hielp. Dat hele ellende heeft zo'n 5 minuten geduurd en toen was hij er gelukkig eruit. Ze legde hem op mijn neer maar hij was slap en stil dus heb ze gezegd dat ze iets moesten gaan doen. Hij heeft zuurstof toegediend gekregen en toen ging het wel. Ik kreeg twee duimen omhoog van mijn vriend en toen ging ikzelf knock out en ben ruim 20 minuten buiten westen gewest en toen ik bij kwam waren nog veel meer mensen met mij bezig. Ze dachten dat ik soort epileptische aanval had, maar kan ik mezelf niet voorstellen en ze hadden al bloed besteld en weet ik veel wat, maar was uiteindelijk niet nodig.

Maar toen kreeg ik wel bericht dat ambulance vanuit Groningen onderweg was. De baby had zuurstofgebrek gehad en om eventuele verdere hersenschade te voorkomen zou hij voor koeltherapie naar het UMCG gebracht gaan worden, en daarmee ik dus ook. Dus allebei zijn wij in de nacht, ondertussen was het donderdag en rond een uur of 2, overgeplaatst naar Groningen.

Hij zou 72 uur gekoeld worden, dan opgewarmd en dan een mri kijken of er sprake is van hersenschade en eventueel hoe erg. Maar het ging na 2 dagen slechter met hem. Hij kon zijn bloeddruk niet op peil houden en ze dienden hem daarvoor alsmaar vocht toe. Op een gegeven moment was hij een kilo aangekomen, van haast alleen maar vocht. Zijn nieren werkten op dat moment ook nog niet goed. En op zondag, toen ze hem aan het opwarmen waren hebben ze bloed gecheckt en bleek hij een bacterie in het bloed te hebben en daar dus doodziek van te zijn. Maandags hebben ze uiteindelijk de mri gemaakt. En kregen op dat vlak best mogelijke nieuws, geen teken van hersenschade. Maar waren de langste dagen van mijn leven. Erachteraan kwam wel dat de bacterie die hij heeft hersenvliesontsteking kan veroorzaken dus moesten ze vloeistof uit zijn ruggenmerg prikken. Maar zijn bloedplaatjes waren te laag, dus kreeg hij die eerst ook toegediend. Gelukkig werkte dat en was het resultaat dat geen aanwijzingen waren voor hersenvliesontsteking. Hij moest een lange tijd aan de antibiotica. Uiteindelijk 12 dagen gehad. De eerste antibiotica die hij kreeg toen ze nog niet wisten wat het was was voor 5 dagen en toen ze de bacterie bepaald hadden kreeg hij de betere en die heeft hij 10 dagen gehad. Er was dus een stukje overlap van de twee antibioticum. Wat ook wel heftig is voor zo'n klein ventje. Op vrijdag was hij goed genoeg om terug overgeplaatst te worden naar Heerenveen. En daar is hij nog steeds. Hij is dus nu 3,5 week oud en is alleen het ziekenhuis uit geweest om overgeplaatst te worden naar een andere...

Loading full article...