Wat is muziek?
Muziek is een verzameling van gecoördineerde geluiden. Muziek maken is het proces waarbij geluiden en tonen in een volgorde worden geplaatst, vaak gecombineerd om een uniforme compositie te maken. Mensen die muziek maken, organiseren creatief geluiden voor een gewenst resultaat, zoals een Beethoven-symfonie of een van de jazznummers van Duke Ellington. Muziek bestaat uit geluiden, trillingen en stille momenten en het hoeft niet altijd prettig of mooi te zijn. Het kan worden gebruikt om een hele reeks ervaringen, omgevingen en emoties over te brengen.
Muziek
Muziek is veel meer dan enkel entertainment. Het is een kenmerk van elke bekende menselijke samenleving geweest: antropologen en sociologen hebben nog geen enkele cultuur gevonden in de loop van de menselijke geschiedenis die nog geen muziek heeft gehad. Veel evolutionaire psychologen maken tegenwoordig zelfs het argument dat muziek de taal voorafging. Primitieve stammen en religieuze praktijken gebruiken muziek al duizenden jaren om verlichte staten te bereiken, en Pythagoras gebruikte muziek om verschillende psychologische en fysieke kwalen te genezen. Muziek omvat altijd combinaties van toonhoogte, timbre, ritme, dynamiek, tempo, textuur, melodie en harmonie, die een algehele structuur creëren. Door deze elementen op verschillende manieren samen te voegen, ontstaat een enorme diversiteit aan muziek. Geweldige muzikanten hebben een gepassioneerde band met de muziek die ze spelen. Hoewel de muziek zelf hun belangrijkste en meest accurate uitdrukking is van hoe ze over muziek denken, zijn ze er ook in geslaagd een paar aangrijpende dingen te zeggen om te beschrijven wat muziek voor hen is.
Muziek theorie
Veel mensen op de wereld kunnen niet lezen of schrijven, maar ze kunnen nog steeds hun gedachten en gevoelens mondeling prima communiceren. Op dezelfde manier hebben veel intuïtieve, autodidactische muzikanten nooit geleerd om muziek te lezen of te schrijven en vinden ze het hele idee van het leren van muziektheorie vervelend en onnodig. Net als de educatieve sprongen die kunnen komen met leren lezen en schrijven, kan muziektheorie musici echter helpen nieuwe technieken onder de knie te krijgen, onbekende muziekstijlen uit te voeren en het vertrouwen te ontwikkelen dat ze nodig hebben om nieuwe dingen te proberen. Er blijven veel onbeantwoorde vragen over oude muziek, zoals waarom zoveel verschillende culturen zoveel onafhankelijke toonkwaliteiten in hun muziek bedachten die volledig onafhankelijk van elkaar waren. Veel theoretici hebben geconcludeerd dat bepaalde notenpatronen gewoon goed klinken voor luisteraars, en bepaalde andere patronen niet. Muziektheorie zou dan, heel eenvoudig, kunnen worden gedefinieerd als een zoektocht naar hoe en waarom muziek goed of fout klinkt. Met andere woorden, het doel van muziektheorie is om uit te leggen waarom iets klonk zoals het deed en hoe dat geluid opnieuw kan worden gemaakt.
Muziek in de oudheid
Rond 500 na Christus, wat bekend staat als 'De Donkere Eeuwen, vestigden Christenen universiteiten, waarbij er vooral les gegeven werd in muziek, kunst en literatuur. In deze tijd heeft Paus Gregorius I de muziek verzameld en genoteerd, die wij nu kennen als de Gregoriaanse Gezangen. Deze gezangen waren de enige goedgekeurde kerkgezangen. Veel later zag de Universiteit van Notre Dame in Parijs een nieuw soort muziek, Organium. Deze muziek werd over heel Europa gezongen door de troubadours uit Frankrijk. Het was tijdens de Middeleeuwen dat de westerse cultuur de komst van de eerste grote naam in de muziek erkende: Guillaume de Machant. Door de groei van het humanisme begon de heilige muziek voor het eerst buiten de kerk op te komen. Een school voor componisten in Nederland leidde mensen op voor de kunst van de polyfonie. De muziek bloeide op in deze periode en er werd in overvloed instrumentale muziek en dansmuziek gecomponeerd, maar deze werd niet altijd opgeschreven. Toen de componisten in opstand kwamen, brak er een nieuw tijdperk aan voor de muziek: de barok. Ook de opera, de instrumentale en de koormuziek kwamen sterk op.
Muziek evolutie
Van ongeveer 1750 tot 1820 wilden de artiesten, architecten en muzikanten geen muziek meer maken zoals in de Barok periode. In plaats daarvan ontwierpen ze een heldere stijl, waarvan ze dachten dat die herinnerde aan het klassieke Griekenland. Er was behoefte aan onpersoonlijke, maar toonvolle en elegante muziek. Componisten kwamen vanuit heel Europa om in Wenen naar school te gaan en zij ontwikkelden langzaamaan de standaard muziekvormen, die de volgende jaren zouden worden gebruikt. De klassieke tijd bereikte zijn hoogtepunt met symfonieën, sonates en strijkkwartetten van de drie grootste componisten van de Weense school: Franz Joseph Haydn, Wolfgang Amadeus Mozart en Ludwig von Beethoven. In deze zelfde tijd werd er ook al Romantische muziek gecomponeerd door Franz Schubert. Na deze periode, vonden de mensen dat muziek niet genoeg emotie had. Er moest meer emotie in. De componisten legden hun persoonlijke gevoelens in de muziek. De componisten uit andere landen wilden de muzikale geest van hun eigen land uitdrukken en zo heeft de muziek zich steeds verder ontwikkeld. Ook door het verbeteren van al bestaande instrumenten en het ontwerpen van nieuwe instrumenten werd de muziek verder ontwikkeld.
Kenmerken van muziek
Naast de kenmerken van een individuele noot, zijn er ook die de compositie of combinatie van muzieknoten beschrijven:
