Lieve kleine ster, 

Je groeide op in mama haar buik, toen ik nog bij mijn papa en mama  woonde. Jouw vader was neergeslagen toen we van jouw bestaan te weten kwamen. 

Toen ik van jouw bestaan afwist ging jouw vader aan de slaapmedicatie en het bier. Dat is helaas geen goede combinatie. Jouw vader en ik wisten niet hoe we voor jou zouden gaan zorgen, maar toen jij drie maanden in mijn buik zat... wilde ik jou alle liefde geven die ik zelf bezat. 

Jouw vader en ik hebben gepraat, gelachen, ruzie gemaakt en tranen laten vallen op mijn buik. Waar moest jij gaan wonen? Wie zal er voor jou gaan zorgen? Kon ik de verantwoordelijkheid aan om voor jou te zorgen? 

Bij mijn papa en mama zal je niet kunnen opgroeien, en bij jouw vader was het ook geen optie. Dit bezorgde mij stress, wat mij elke dag nog spijt lieve, kleine schat. Ik kreeg een bloeding... 

Helaas wist mama niet dat deze bloeding abnormaal was. Ondanks dat ik al mijn liefde aan jou wilde geven, gebeurden er in mijn leven ook veel andere dingen. Ik ben blij dat jij deze dingen niet onder ogen hebt moeten komen. 

Uiteindelijk had mama geen keuze. Mama kon namelijk niet meer thuis wonen en was pas 17 jaar. Jouw vader was 20 jaar. Nu wij stukken ouder zijn, had ik natuurlijk een andere keuze gemaakt. Mama was toen zij 17 jaar was nog heel beïnvloedbaar. 

Er werd besloten dat niemand in mijn omgeving jou stabiel kon laten opgroeien. Dat betekende dat ik eindigde, hand in hand met jouw vader, op stoelen in een abortuskliniek. Hier heeft mama op de dag van vandaag nog spijt van. 

Papa en mama hadden een vragenlijst ingevuld, en werden een kamer ingeroepen. We gingen nog een keertje naar jou kijken, maar jij was niet meer te zien. Moeder natuur had gekozen. Wat mij uiteindelijk na heel veel tranen meer rust heeft gegeven en een klein, klein, klein beetje minder schuldgevoel. Moeder natuur heeft jou een ander leven gegund in een andere buik. Waar jij warm en veilig zal kunnen opgroeien. 

Ik wilde nog heel graag bij jouw vader blijven, maar toen wij de abortuskliniek uitliepen kon jouw vader het niet meer aan. Hij kon mama haar emoties niet aan. Hij vond ze te heftig en hij vond mama te emotioneel. 

Dit is de reden dat papa en mama niet meer bij elkaar zijn. 

Ik wil dat je een ding nooit, maar dan ook nooit vergeet aan de hemel. Dat is dat mama nog maar een kind was, en jou alle liefde zal bieden. Ook vanuit de bank naar de hemel toe. 

Je blijft voor mij ster #1 , en voor altijd in mijn hart. Ook 5 jaar later, je hebt een plek die niemand over kan nemen. 

Mama <3