MyLife: Ans

Als ik aan Ans denk krijg ik het na al die jaren nog benauwd. Ik heb haar in de dierenwereld leren kennen en geloof mij daar lopen hele rare types rond. Ans had een opvang en verhuisde, om voor mij onduidelijke redenen, naar een andere plaats in Friesland. In een soort winkelpand ging zij met vriend en kind(eren) wonen. Het lag wat raar zo op de hoek van een drukke straat. Elk moment zou je denken dat er een auto in volle vaart naar binnen zou rijden. Een mooie woning was het wel.

Natuurlijk reden wij uren om haar te helpen verhuizen. Een vermoeiende bezigheid als je dat moet doen bij onhandige en slordige mensen.
Hoe slordig Ans was kwam ik een paar weken later achter. De nieuwe woning was onherkenbaar veranderd in een vuilnishoop. De dieren die zij opving waren ondergebracht in een donkere keldertje. Zodra je de kelderdeur open deed kwam de stank van urine en ontlasting je tegemoet. Niet alleen uit de provisorische verblijven, maar ook uit de afvalzakken en -bakken die daar nog steeds stonden. Er waren dieren bij die meer dood dan levend waren.

Niet lang daarna moest Ans de gevangenis in, het gevolg van bijstandsfraude. Deze straf bleef haar bespaard, omdat haar zoon ineens verdwenen was. Enige tijd later stond zij bij mij op de stoep. Zij zou mij wel verzorgen omdat ik ziek was. Dit tot grote afschuw van mijn kinderen. Ans, verre van een moederfiguur en verzorgend, dronk de hele dag wijn uit pakken en had een neus waar elke clown jaloers op zou zijn. Zij stonk uren in de wind en ik en stank gaan, dankzij mij neus, slecht samen.

Ondanks haar kegel wist Ans op slinkse wijze iedereen tegen elkaar uit te spelen. Tegen de kinderen en mijn buurman beweerde zij dat ik haar gesmeekt had te blijven en niemand bij mij mocht alleen zij, tegen mij zei zij dat de kinderen haar gesmeekt hadden te blijven (smeken hoort niet bij ons dus mijn argwaan was gewekt).

Af en toe waagde Ans zich in mijn slaapkamer en dan ging het over haar. Zij was er duidelijk van overtuigd dat mijn buurman over zijn oren verliefd op haar was. Zou zij nu haar vriend verlaten? Zij had het zo gezellig gehad met mijn buurman op mijn veranda de avond er voor. Zeggen dat de buurman haar niet kon uitstaan en het liefst zou afschieten was zinloos. Ans was tot over haar oren verliefd op de buurman, die oprecht zijn best deed grof, beledigend en horkerig te zijn. Het kwartje viel niet. Samen zuipen schept blijkbaar de band.

Toen de buurman kwam om een pannetje soep te brengen heb ik hem maar op de hoogte gebracht en verzocht haar uit mijn buurt te houden. Ans wilde namelijk maar niet vertrekken en mijn antipathie werd steeds groter. Als haar vriend opbelde wimpelde zij hem af. Uiteindelijk heb ik, om van Ans af te komen haar letterlijk, doodziek van uit mijn bed, mijn kamer uit getrapt. De eeuwige drankkegel, het gezuip, gerook, de stank en het gelieg kon niemand binnen ons gezin nog langer verdragen. Ans is dan ook uiteindelijk vertrokken (door haar vriend opgehaald). De reden dat zij al die tijd bij mij is blijven plakken was omdat zij een onderduikadres nodig had. Was mijn buurman op haar avances in gegaan, dan was zij nooit meer terug gegaan en had zij haar vriend met alle schulden en ellende laten zitten.