Bij het lezen van onderstaande blog en het woord "brandnetel" moest ik ineens aan de korte gezondheidsvlaag van mijn moeder denken. Joost mag weten hoe zij er op kwam, maar zij besloot brandnetelsoep te gaan maken. Lekker gezond enzo. 


Brandnetels waren er genoeg in de boomgaard van mijn oma. Gezellig tussen de ganzen in, zette zij ons aan het plukken.  Wij hadden geen idee wat een brandnetel was, maar zij wist het wel en wees ze aan. Zo konden wij de zakken vullen met vele prikplanten. Terug bij oma in de tuin werden de zakken binnenstebuiten gekeerd en konden wij, met de blote hand, bladeren van de stengels trekken. Mijn moeder zou de soep dan maken. Deze was ronduit smerig. Mijn moeder was gelijk genezen van haar wildplukactie. 

Distelsoep was haar smaak niet zo. Het werd brandnetelthee van de drogist. 


Loading full article...

En je kunt er zulke lekkere dingen van maken.
Zoals brandnetelkaas. En ik heb ook wel eens lekkere soep ervan geproefd hoor.
Volgens mij heb ik de kaas ook ooit gegeten
De manier waarop 'gevraagd' en 'aangeboden' verdiend niet de schoonheidsprijs. Het behoren ook alleen jde jonge topjes van de plant te zijn. Dan zijn ze heerlijk (vind ik) . Mooi gedaan binnen je aantal woorden !
Oh ja? Weer wat geleerd. Ik denk niet dat ik het snel zal maken. Ik eet liever druivenbladeren.
Nog nooit op en ook de behoefte niet haha, maar ach gossie, met de handen plukken..................... 
Ook zo iets.. met blote handen
Nare herinnering en dan ook nog eens smerig smakende soep. En dat terwijl brandnetelsoep zo lekker kan zijn, mits goed klaargemaakt; ik heb het jaren geleden in een restaurantje in Italie gegeten.
Oh ja? Leuk te horen dat het wel kan smaken. Ik hoor nooit meer iemand er over
Goed geschreven zeg. Zo zie je maar, wildplukken valt niet mee. 
Zeker niet. Ik hou mij bij de klaproos
Niet alles wat prikt is een brandnetel :-)
Mooi beschreven!
Nee dat blijkt wel.. (nou denk ik aan de uitgeholde egel van laatst)