Om de zoveel jaar maak ik de rekening van mijn leven op. Daar ga ik niet bewust voor zitten, het gebeurt gewoon. 

Het valt mij dan steeds weer op dat er feitelijk niets veranderd is. Het leven is een vicieuze cirkel.

Al is er mij veel overkomen, ik ben uiteindelijk weer terug bij af. De vraag blijft dan hoe zinvol die afgelopen jaren waren. Scholen kwamen en gingen, de banen kwamen en gingen. Net als de auto's, mensen en dieren in mijn leven, ook zij kwamen en gingen. 

Ik heb mij ondanks alle ellende wel eens beter gevoeld, maar ook altijd weer slechter. Mijn ziekte is niet beter geworden en ook niet over gegaan. 

Ik ben er nog, tegen verwachting in en dat is alles. Nou ja alles... nu is over een aantal jaren de tijd aangebroken dat alles en iedereen wegvalt. Dat ik niet meer mijn hele leven hoef af te stemmen op anderen. Dan zou ik eindelijk kunnen slapen of een winterrust houden. Niet meer gedwongen in weer en wind de deur uit hoeven. Mijn taak te zorgen voor... zit er dan grotendeels op. Mijn einde is dan weer zoals in het begin met de vraag: Wat zal ik vandaag nou eens gaan doen?

Loading full article...

Een dagje niks of bijna niks doen is soms heel erg nodig en ik lees dat je dat dus gedaan hebt. Goed zo! Mooi geschreven weer! 
En weet je al wat je gaat doen? Foto graag gegeven.
Het zal niet veel worden. Ik heb genoeg gedaan. 
Ik sluit me aan bij de reactie van Elisabeth.
Het zou fijn zijn als je die vraag kan beantwoorden met vandaag doe ik helemaal niets. 
Dat had ik vanmorgen besloten mijn oververmoeidheid voelende :)
Dat is een mooie overweging ...
En het duurt niet zo lang meer...