MyLife: Huisarts weigert inzage persoonlijk dossier
Op een dag zat ik bij een vervangend huisarts in de wachtkamer. Er hing een poster aan de muur waarop stond dat het medisch dossier na 20 jaar wordt opgeschoond. Wil je je gegevens inzien of hebben, voordat deze vernietigd worden, dan moet je contact met je huisarts opnemen.
Ik had hier nog nooit van gehoord en bij mijn eigen huisarts in de groepspraktijk hingen zulke posters niet. Ook is er nooit een bericht van de huisartsenpraktijk/huisarts gekomen dat dit gedaan wordt.
Tijdens een afspraak bij mijn eigen huisarts (in verband met rugpijn) vroeg ik hem hier na. Ik wilde graag mijn dossier inzien. Waarom? Omdat hier bewijsstukken in zaten van kindermishandeling. Ik had deze ooit per toeval gezien toen een arts, bij verhuizing, mij wel mijn dossier mee gaf.
Ik haalde ze allemaal zelf af, ziekenhuis, huisarts, osteopaat, gynaecologe.
Ook ik was stomverbaasd van wat ik soms las in verslagen van arts tot arts.
En ik haalde heel wat bewijsmateriaal naar boven ivm geweld ten opzichte van mezelf en mijn kind.
Ik gaf aan de nieuwe artsen wat ik zelf wilde en sowieso maakte ik eerst een kopie.
Ik zou nooit doen wat DidI'Ms world beschrijft, da's vragen om weigering. Artsen zijn namelijk heel bang dat hun attesten zouden gebruikt worden in een rechtbank. Dat ondervond ik al snel. Dus nooit zeggen dat je ze eerst wilt kopiëren.
Onlangs moest ik een ganse serie artsen passeren om attesten en verslagen te verkrijgen bestemd voor het RIZIV en de adviserend geneesheer. Uiteraard heb ik ze eerst allemaal gekopieerd. Je weet nooit wanneer je ze eens kan voorleggen als bewijsstuk.
https://www.nvlf.nl/actueel/2017/openbaar/bewaartermijn-dossiers
Bij ons in een 'achterlijk 3e wereld land', worden al je gegevens uitgeprint als je van huisarts verandert; je krijgt dan het hele pak papier mee in een envelop of map. Dat moet je zelf naar je nieuwe huisarts brengen en tussentijds kun je alles lezen.
Toen ik dat in 2016 voor mijn moeder deed, was het een heel pakket: haar medische geschiedenis vanaf haar geboorte, dus over 98 jaar. De eerste helft handgeschreven, daarna een deel met een typemachine gedaan en het laatste deel dus ingevoerd in pc. Zelfs een volledig verslag van mijn eigen geboorte (1949) heb ik met grote belangstelling kunnen lezen. Het enige 'afwijkende' was het verslag van 1947-1948 (de periode dat mijn ouders in NL verbleven, voor de promotie van mijn vader). (De arts had mijn moeder 2x gezien: bij inschrijving en bij afmelding en vond het nodig haar uiterlijk te beschrijven: 'slanke, goedgeklede, gesoigneerde vrouw met opvallend gaaf gebit')
Ik zal nooit meer mopperen over het feit dat gegevens niet rechtstreeks naar de nieuwe arts kunnen worden gestuurd.