Ooit had ik een broertje. Hij was een nakomertje. Misschien was het de bedoeling dat hij het huwelijk van mijn ouders redde (dat is mislukt). 

Misschien was hij wel de "vervangende zoon" voor mijn opa (hij kreeg o.a. diens voornaam en ook zijn familienaam werd veranderd. Dit laatste overigens niet ter nagedachtenis aan mijn opa. Mijn broertje heeft hem namelijk nooit gekend. Mijn opa heeft zijn geboorte wel nog net mee gekregen). 

Misschien was mijn broertje er wel omdat mijn moeder een zoon wilde omdat...?


Lang dacht ik dat zij dat graag wilde. Maar eerlijk gezegd keek ze niet veel naar hem om. Er waren meisjes voor dag-en-nacht (die dat ook niet deden en kwamen en gingen) tot Ellie kwam. Zij is het langst gebleven. Zij voerde hem zijn potjes olvarit, eerst de lepel in haar mond, dan in die van hem. 

Loading full article...