MyLife: Oma in Eindhoven

Mijn oma in Eindhoven was mijn lievelingsoma. Niet omdat ik naar haar vernoemd ben, maar omdat zij, in tegenstelling tot mijn andere oma, aandacht gaf..Zij had een stiefmoeder die volgens haar een lieve vrouw was, zeker geen heks en die maar mooi een man met rits kinderen accepteerde.


Mijn oma kon vrij kortaf zijn, zij zei wat ze dacht en het kwam er beslist niet altijd even attent uit, maar ik had daar weinig moeite mee. Zij was ook de baas in de familie.
Ze was Surinaamse, ontwikkeld en zelfstandig en werkte bij het bedrijf van haar schoonvader als secretaresse. Zo leerde zij haar man kennen.

Zij trouwde op 26 juli 1935, met de handschoen, met mijn opa die beroepsmilitair was. Daarna reisde zij alleen naar Nederlands-Indië.


Mijn oma deed veel alleen. Kinderen krijgen en opvoeden, de lange voettocht naar het jappenkamp, iedereen in leven houden in het jappenkamp en er alleen met kinderen uitkomen en een nieuw leven opbouwen in een nieuw land.
Na de oorlog had ze de keuze. Terug naar Suriname of naar Nederland. Zij koos voor Nederland. Via Den Haag belandde zij uiteindelijk in Eindhoven. Hier heeft zij het grootste gedeelte van haar leven gewoond.

Eenmaal in Nederland was het aanpassen (integreren dus), de taal leren en behoorlijk ABN spreken. Geen dialecten of andere talen mochten nog gesproken worden. "Je bent in Nederland dus je spreekt Nederlands", zei zij. Af en toe viel zij wel eens in het Frans uit (zij stamde af van de Franse Hugenoten af). Vooral als oom zijn voeten op tafel legde of zijn mond aan het tafelkleed afveegde onder het zeggen van: " Van Amsterdam naar Rotterdam en terug".

Er van uitgaande dat zij al op sterven lag toen ik ca 7 jaar oud was en nog ruim 30 jaar langer leefde, zegt genoeg over haar sterke levenswil. Zij had o.a. een zeldzame bloedstollingsziekte, zware nieroperaties (geen donornieren) en oogoperaties achter de rug. Zij slikte hoge doseringen prednison. Hierover klaagde zij nooit.
In het jappenkamp had zij last van haar maag gehad en toen zij vele jaren later, op haar verjaardag na het eten, van haar stoel klapte werd aan die "maagzweer" gedacht.  Zij bleek echter van binnen totaal verkankerd en had nog ca 10 cm darm over.  Mijn oma hield niet van gezeur en geklaag. Je hoorde haar dus niet, maar ze wist wel wat er aan de hand was. Hoewel mijn vader mij verbood haar de waarheid te zeggen, stelde zij mij de vraag al toen ik haar ziekenhuiskamer binnen kwam.
Net als mijn oma hou ik niet van gelieg en werd haar vraag (eigenlijk mededeling) beaamd.

Bij mijn oma golden voor iedereen dezelfde regels. Dus ook de zonen moesten uit school een paar pennen breien, naaien en helpen in huis (met uitzondering van wellicht de jongste die naar een internaat ging en ook nooit dienstplicht heeft gehad).


Nadat mijn opa overleed op vaderdag 1966, ging mijn oma haar rijbewijs halen. Zo was zij van niemand meer afhankelijk.
Zij is de rest van haar leven alleen gebleven. Op mijn vraag waarom zij niet hertrouwd was zei zij:" Ik heb het goed zo en financieel vele malen beter als toen je opa nog leefde. Waarom zou ik een ouwe vent gaan verzorgen die mijn geld op maakt?".


Mijn oma is een groot aantal jaren de huissloof van haar jongste zoon en diens vrouw geweest. Vaak zat zij met het eten te wachten terwijl zij niet eens de moeite namen af te bellen.
Uiteindelijk is zij vertrokken en in een "woongemeenschap" gaan wonen. Hier had zij haar eigen huisje, haalde zij geld op bij de bewoners voor een bosje bloemen voor zieke bewoners en hadden 2 buren haar sleutel (zij ook van 2 andere buren) voor nood. Ondanks dat haar jongste zoon brulde dat ze binnen een week dood zou zijn zonder hem en weigerde haar te verhuizen ging zij toch.
Zij genoot en ging zelfs aquarel schilderen.

Uitspraken van mijn oma: 

 - De uitvinder van de flessentrekker en pannenlikker moet wel een echte vrek geweest zijn (zij had beide en gebruikte ze ook). 

 - Als je opa mijn eten kan eten kan jij het ook (volgens haar (half)broertje Jopie/Jobs die heel goed kon koken was zij altijd al een slechte kok geweest).