Het was 13 november 2015 en het was een normale schooldag. zoals altijd ging ik nog wat hangen met vrienden na schooltijd en wanneer ik thuis kwam was het al weer etenstijd. Na het eten ging ik afspreken met een vriend van ons maar die vriend ging al met de bus er vandoor. Wij twijfelde niet en dachten dan gaan we wel met de scooter naar ze huis. ik reed de weg af en twijfelde nog of ik rechtdoor zou gaan of de snellere weg rechts zou nemen en dat deed ik. toen we bijna bij zijn huis aankwamen reed ik nog rechts op het zandpad en ik dacht ik ga op de normale weg rijden. Ik draaide me stuur naar links over de bladeren en BAM we lagen op de grond. ik moest nog een beetje lachen enzo en zei wow ik ben voor het eerst gevallen. Mijn vriendin tilde mij op en ik schreeuwde auw auw leg me neer. Het begon door te dringen dat ik niet meer kon op staan. Het was een gevoel alsof mijn been heel ergens anders lag. Ik probeerde mijn been op te tillen en op te staan maar het deed zoveel pijn. Ik belde die vriend op en die kwam er gelijk aan. We waren tenslotte al zowat bij zijn huis. Ik legde mijn hoofd op zijn benen en begon het echt koud te krijgen. Maar ik moest en zou bij zijn huis komen op wat voor manier dan ook. Toen ik bewusteloos begon te raken besefte ik dat er toch echt een ambulance moest komen. Er kwam een wielrenner voorbij en we vroegen hem om te bellen en dat deed hij.  Al heen snel kwam de politie brandweer en ambulance. Er werd zoveel gevraagt maar ook zij deden niet veel met me been omdat het zo veel pijn deed. Ik kreeg een zilver deken en werd in de ambulance geplaatst. Er werd gelijk een blaastest gedaan en infuus ingebracht. De rit leek wel uren. toen ik bij ziekenhuis Blaricum aankwam waren mijn ouders er ondertussen ook al. Ik werd gelijk naar de fotokamer gereden en ik hoorde de dokters verschrikt kijken en een beetje paniekerig overleggen. Ik dacht mijn been is miscchien gebroken maar waarom zouden ze daar zo dramatisch over doen. Ik vroeg gelijk wat er was en ze zeiden dat mijn heup gebroken was. Ik was 16 en begreep helemaal niet dat dat zo erg was. Ik dacht ik krijg wat gips en het is klaar. Maar toen ik weer aankwam in het kamertje werd er gelijk gesproken over wat voor operatie er zou komen en ik was inmiddels al 4 keer van bed naar bed geplaatst wat echt zoveel pijn deed. De dokter deed mijn net nieuwe uggs uit die net nieuw waren dus echt nog heel strak zaten. Ook die pijn was echt vreselijk!. Ze besloten om mij toch naar hilversum te brengen en mij daar ook te opereren. Daar ging ik dan om 12 uur snachts weer de ambulance in. In de ambulance kreeg ik eindelijk pijnstillers waar ik natuurlijk super blij mee was want de pijn was heel sterk. Ik kwam even later eindelijk aan in hilversum en voelde me heel duf en zwak. Toen ben ik de volgende dag geopereerd en zijn er schroeven geplaatst. Zoals hieronder te zien is op de foto. Helaas ging het een paar maanden later weer fout. Maar daar vertel ik meer over op mijn volgende blog :)

Loading full article...