We moeten er maar aan gaan wennen : de extremen die de natuur ons voorschotelt.

Al van in de eerste helft van november wordt onze streek geteisterd door gigantische hoosbuien.
Na droge zomers waarbij we constant gewezen werden op het te lage grondwater en iedereen smeekte om regen, heeft het universum blijkbaar besloten dat het tijd werd om de massale gebeden net zo massaal in te willigen. (Be careful what you wish for...)
De regen viel met bakken uit de lucht. De zondvloed in de tijd van Noah was er waarschijnlijk niks bij.

Niemand kwam hier op het idee om een ark te bouwen en de zondvloed uit te zitten. Neen, we hebben teveel verplichtingen.
Het werd wel puzzelen om nog ergens te geraken, want in onze streek kwam je regelmatig dit soort versperringen tegen.


Die hielden gewoon in dat je de straat niet in mocht, omdat je ergens onderweg het verschil niet meer zag tussen straat en gracht. Geen wegwijzertje waarlangs je dan wel moet.
Ik heb de afgelopen weken wel eens een bestelbusje gezien dat scheef gekanteld in een soort van meer stond. Waarschijnlijk de versperringen beu en denkend : 'Wat kan er nou gebeuren ? Zo diep zal het toch niet zijn ?' Maar ergens onder dat water lag er ook een gracht. Een gracht die normaal gezien het water moet opvangen.

Loading full article...