Daar zijn we weer

Daar ging ik in die maffe rolstoel terwijl ik zat zelf kon lopen naar de kraamafdeling. Daar aangekomen werd ik weer in een kraamsuite geïnstalleerd en kon het eindelijk gaan beginnen. O nee wacht eerst moest er nog wetenschappelijk bewezen worden dat het echt vruchtwater was wat er in dat potje zat. (Tuurlijk het zag er natuurlijk totaal anders uit dan vruchtwater, not dus)

Loading full article...
Cheers
Gift
Boost
Share to Whatsapp Share to Facebook Share to Pinterest Share to Twitter Share to Telegram Share to LinkedIn Share to Reddit Share with Email

Mary-José (MJ)
Pff dit was met recht een 'bevalling' zeg.  Ik sta soms versteld wat artsen willen aan 'willen' en daarbij totaal voorbijgaan aan de MENS die het daar ondergaat. Heftig lieverd
Reply
Zilverbloem
Ja ach ze waren even vergeten dat ik mij al een dagje eerder gemeld had en dat ik toen al bezig was. Het werkt ook niet als je zo veel verschillende artsen hebt tijdens je bevalling. Soms lijkt het wel lopende band werk. Maar het is nu meer dan 5 jaar geleden en ik kan er niet boos om blijven.
Reply
Gertiena
nou nou het zat niet mee zeg.
Reply
Zilverbloem
Dat klopt. Gelukkig greep mijn man in.
Reply
jolandemooij
Nou dat was niet niks.
Reply
Zilverbloem
en ook niet alles. Vandaag komt het volgende deel online.
Reply
Judith Evelien
Jeetje, wat moest jij afzien!
Reply
Zilverbloem
Het is nu bijna 5 jaar later. Gelukkig kijk ik er nu anders op terug en ben ik dankbaar dat mijn zoontje aan de bevalling niks heeft overgehouden. Het is maar goed dat ik zoveel vergeten ben 😉
Reply
Marjolein
pfff... wat een marteling zeg.
Reply
Zilverbloem
ach dat valt toch wel mee? Het kan vast erger. Ik ben de anesthesist wel nog steeds dankbaar dat ik wel de remifentaniel mocht. Daardoor was het even wat minder pijnlijk en iets beter vol te houden. (en het schoot eindelijk eens een beetje op)
Reply