Met een ReuzenRat 🎡 in de achtbaan van zijn leven.

Reuzenrat🎡 Follow

17 min read · 19 Jun 2019 · 38

Laat het verleden geen rugzak zijn die je mee moet zeulen.

Maar een tas vol met waardevolle inzichten voor de toekomst.

Hsp. Een continue zoektocht en bewaken naar mijn energie grenzen en ze net zo hard weer kwijt raken.

Loading full article...

Reuzenrat🎡

6 years ago

🙏🏽 Het is een verslaving. Maar de gebrekkige kennis van hulp instanties maakt t ook erg moeilijk te ontsnappen uit een situatie uit deze. En t elke keer terug gaan of contact herstellen zorgt voor onbegrip in omgeving. Wat weer voor isolement zorgt. Heel verm... Show more🙏🏽 Het is een verslaving. Maar de gebrekkige kennis van hulp instanties maakt t ook erg moeilijk te ontsnappen uit een situatie uit deze. En t elke keer terug gaan of contact herstellen zorgt voor onbegrip in omgeving. Wat weer voor isolement zorgt. Heel vermoeiend. Karakter moord op t hoogste niveau. Ik ga mezelf terug vinden in India. En hopelijk mijn constante hoge hartslag kwijt raken. Misschien is t een vlucht. Ik weet t niet. Maar dat is het ook precies. Ik weet t gewoon niet.
Een vluchthuis voor dit soort gevallen zou super zijn. Met allerlei diversen hulp onder een dak. Ik zou er zo honderd procent aan mee werken. Want dit is wat er mist. Kan nergens heen. Angst en afhankelijkheid heerst. En hulp instanties wuiven ,blijf van mijn lijf huis weg. “Neee dat is alleen als je echt mishandeld en bedreigt word”. Au! Mijn nex heeft vroeger in een tbs kliniek van zijn NPS en psychopatisch stoornis te horen gekregen. Na verschrikkelijke dingen te hebben gedaan. Kwam ik hier in curacao pas achter. Toen ik hem voor t eerst confronteerde met mijn aan elkaar geplakte puzzelstukjes. Snel daarna kon ik weg. Toen snapte ik de opname van zijn ex vrouw met psychoses. En diagnose borderline. De twee kinderen die uit huis werden geplaatst. En naar hem kwamen na hij ze dwong bij minder bescherming aan gifte te doen tegen mama. Ook helemaal door gemanipuleerd. Konden ze fijn direct full time aan t werk in de tent. Twee beschadigde volwassen meiden zijn dat nu. Het blijft jammer want hoe gek ook , heb ik compassie. Nu helemaal. Ik mijn kennis heb vergaard. Soms ligt hij opgekruld als een baby met verdriet in mijn armen. Grote stoere machtige man. Tis zonde. Maar de eeuwige rouw voor de liefde die nooit bestaan heeft breekt me op. Maakt een constant onzeker en nerveus persoon van mij. Die steeds slechter keuzes durft te maken. Bang om nog meer verkeerd te doen.