Op dat moment gaat de deur open. ‘Jayno, ben je al klaar?’ klinkt de stem van Jayno’s moeder.
De zeemeermin schiet snel terug onder het laken.
‘Ja, mama,’ zegt Jayno.
‘Wat kijk je geschrokken. Heb je iets te verbergen?’
‘Nee, mama.’
‘Wat heb je trouwens gisteravond uitgehaald in de douche? De hele gang was nat!’
Jayno haalt zijn schouders op. ‘Weet ik niet, mama.’
‘Nou, daar hebben we het later dan wel over. Heb je je tas al ingepakt? We moeten over een paar minuten weg.’
‘Bijna, mama. Ik was het net van plan.’
‘Goed. Hier heb je alvast je broodtrommel. Ik zie je buiten bij de fiets.’
Jayno wacht tot de deur weer dicht is. ‘Ik moet opschieten!’ roept hij gehaast.
Hij ritst zijn rugzak open. ‘Ojee, dat wordt proppen. Ik hoop dat alles past.’
‘Ik help je wel.’

 


Loading full article...