Het eerste dat me deze warme en droge julidag opvalt is het weelderige groen. Ik heb het Beekbergerwoud nog nooit zo dicht begroeid gezien. Als grote smurf moet ik me af en toe in onmogelijke posities werken om mijn weg te banen door de manshoge struiken. Links en rechts word ik afgeleid door de vele vlinders op mijn pad. Ook de droogte heeft hier zijn tol geëist. 
 

Ik vind het heerlijk om een natuurgebied te betreden waar er niet gemaaid wordt. Waar de natuur lekker zijn gang kan gaan.

Tot mijn grote verbazing kom ik opeens een mol tegen. Het diertje blijkt helaas niet meer in leven te zijn. Ook een slachtoffer van de droogte?

De eerste tekenen van de droogte tekent zich duidelijk af. Het anders zo waterrijke landschap heeft zich ver teruggetrokken.

Loading full article...